۵ اردیبهشت۱۳۰۶ – ۲۵ آوریل۱۹۲۷:
هفتاد سال پس از تأسیس وزارت عدلیه در ایران در زمان ناصرالدین شاه قاجار و ۲۱سال بعد از مشروطیت و تأسیس دادگستری جدید، سرانجام در روز ۵اردیبهشت سال ۱۳۰۶ برای دومین بار در ایران یک وزارت دادگستری مبتنی بر اصل تفکیک قوای حکومتی تشکیل شد. این باید مقدمه‌ای می‌شد بر استقلال قضات و قوه قضاییه از قدرت دولتی و آغازی بر پاک کردن صحن قضا‌ئیة ایران از وجود آخوندهای دوران فئودالی و حکام شرع قرون وسطایی.
اما همانقدر که دیکتاتوری پهلوی با استقلال قضات و قوه قضاییه مخالف بود، آخوندهایی هم که بعد از انقلاب۵۷ و با آمدن خمینی، روی کار آمدند با دادگستری نوین ضدیت داشتند.
فاشیسم مذهبی ولایت‌فقیه، اولاً دادگستری را تماماً تیول آخوندها کرد، ثانیا با راه‌اندازی یک تشکیلات قرون‌وسطایی موازی با دادگستری به نام دادگاههای انقلاب، کلیه دستارودهای یک قرن مبارزات ترقیخواهانهٴ مردم را نابود کرد و قوه قضا‌ئیه را هم صرفاً وسیله‌ای برای اعمال شکنجه و اعمال شقاوت باری هم‌چون سنگسار محکومان، و ارعاب و تصفیهٴ مخالفان سیاسی خود، قرار داد.
