۱ فروردین– ۲۱ مارس:
روز اول فروردین، روز اول بهار و روز اول سال شمسی، از دوران باستان درایران، نوروز نامیده می‌شده و ایرانیان آن روز را جشن می‌گیرند.
تاریخ‌نگاران در مورد پیدایش عید نوروز نظرات مختلفی داده‌اند:
برخی آنرا به‌تاجگذاری جمشید، پادشاه ایران نسبت داده‌اند. و می‌گویند جمشید آن روز را جشن گرفت و آداب و رسومی برقرار کرد که براساس آن، زندانیان و مجرمین را بخشید، به سپاهیانش رتبه داد و به مردم خلعت بخشید.
برخی آنرا به کوروش بزرگ و زمان فتح بابل توسط وی در سال ۵۳۸ قبل از میلاد نسبت داده‌اند و برخی دیگر آنرا مبدأ جلوس یزدگرد، آخرین شاه ساسانی دانسته‌اند. برخی نیز آنرا به قرنها قبل‌تر از اینها نسبت داده و جشن نوروز و مهرگان را دو جشن بزرگ آریائیان ذکر کرده‌اند.
در تمامی کتابهای تاریخی، عید نوروز را به‌عنوان جشن بزرگ ایرانیان در دوران حکومتهای هخامنشی، اشکانی و ساسانی قید کرده‌اند. اما سنتهای نیکو و حسنه‌ای که نوروز در میان مردم ایران داشته، این عید باستانی را از میان قرنها و هزاره‌ها تا نسلهای امروز ایران حفظ کرده است. سنتهایی همچون دوستی، بخشش، هدیه‌دادن، گذشت، نظافت خانه و محله، هفت‌سین و ...
پس از اسلام نیز این سنت در میان ایرانیان زنده ماند و بخصوص بعد از روی‌کار آمدن عباسیان توسط ابومسلم خراسانی و حضور وسیع ایرانیان در دربار خلفای عباسی، عید نوروز جایگاه خود را همچنان حفظ کرد و حتی برخی آداب و رسوم مذهبی نیز بر آن افزوده شد که در کتابهای ادعیه موجود است
