روز دوم مارس سال ۱۹۵۲، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به بحث پیرامون آپارتاید یا تبعیض نژادی پرداخت و آن را تهدیدی برای صلح و حقوق بشر به شمار آورد. اما دولت آفریقای جنوبی به کمیسیون مأمور مطالعه این امر, اجازه ورود به کشور نداد.
در سال۱۶۵۲ وقتی که سفیدپوستان هلندی در دماغه امید نیک در آفریقای جنوبی از کشتیهای خود پیاده شدند نام آفریقای جنوبی با تبعیص‌نژادی و بردگی سیاه‌پوستان همراه گردید.
مهاجران اروپایی که بنام بورها و بعدها بنام آفریکن‌ها خوانده می‌شدند سیاه‌پوستان را در مزارع خود به‌بردگی گرفتند و آنها با زمین، خریدوفروش می‌شدند.
پس‌از جنگ جهانی دوم یعنی در سال ۱۹۴۸، سیاست آپارتاید یا جداسازی نژادی در آفریقای جنوبی، شکل رسمی به خود گرفت.
کنگره ملی آفریقا که از سال ۱۹۱۲ به منظور مبارزه با موانع نژادی و به‌دست آوردن حقوق سیاسی برای سیاه‌پوستان تشکیل شده بود طی چندین دهه مبارزه، سرانجام در سال ۱۹۹۲ موفق شد تا سفیدپوستان را به شرکت در یک رفراندوم که راه را برای تغییر قانون اساسی جهت شرکت‌دادن سیاه‌پوستان در حکومت می‌گشود وادار کند. به‌دنبال این رفراندوم، در انتخاباتی که در سال ۹۴ به پیروزی نلسون‌ماندلا انجامید، سیاست تبعیض نژادی از آفریقای جنوبی رخت بربست.
