کریستف‌کلمب،قاره آمریکا را کشف کرد

کریستف‌کلمب، دریانورد معروف که در فاصله سالهای ۱۴۵۱ تا ۱۵۰۱ می‌زیست، مدتها پیش‌از سفر دراز خود و کشف آمریکا، بازرگانان ایتالیایی را به کشف راه دریایی هندوستان ترغیب می‌کرد.

پس‌از آن‌که او به خدمت ملکه کاستیل درآمد، در سال ۱۴۹۲ از ملکه ایزابل سه کشتی گرفت و امکان مسافرت و کشف قاره آمریکا را -که خودش تصور می‌کرد هندوستان است- پیدا کرد.

در بامداد سوم اوت ۱۴۹۲، سه کشتی نسبتاً کوچک، بندر «پالوس دو لا فرونترا» (Palos de la Frontera) را به مقصد دنیای ناشناخته ترک کردند. ناخدای ۴۱ساله، بر عرشه کشتی «سانتاماریا» ایستاده بود و ساحلی را که به آرامی زیر خط افق قرار می‌گرفت تماشا می‌کرد.

۶۹روز بعد در دوازدهم اکتبر سال ۱۴۹۲ میلادی، دو دنیای ناشناخته برای یکدیگر، برای اولین‌بار در جزیره‌یی در دریای کارائیب روبه‌رو شدند. کریستف‌کلمب در سفری در جستجوی مسیر دریایی از اروپا به آسیا، ناخواسته، آمریکا را کشف کرد.

در این‌روز، کشتیهای تحت فرماندهی کریستف‌کلمب به سرزمین گواناهانی goanahani رسید‌و در جزیره کوبا و هائیتی پیاده‌ شدند.

کریستف‌کلمب اولین اروپایی‌ نبود که قدم به خاک آمریکا گذاشت. قبل‌از او، «وایکینگ» های اسکاندیناوی در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم میلادی، در سواحل آمریکای شمالی مستقر شده بودند، جایی که امروز «نیوفاندلند» و «لابرادور» کانادا نامیده می‌شود.

شناخت کریستف‌کلمب بدون آشنایی با جهانی که او در آن می‌زیست، دشوار است.
قرن پانزدهم، قرن تغییرات بود. تغییراتی که بسیار از آنها تحت تأثیر جنگهای صلیبی بین مسلمانان و مسیحیان قرار داشتند. واقعه‌یی که بیشترین تأثیرات را در این قرن گذاشت، سقوط قسطنطنیه به‌دست امپراتوری عثمانی بود. با سقوط این شهر، راه مهم بازرگانی کشورهای اروپایی به آسیا بسته شد. به‌این‌ترتیب، تلاشهای گسترده‌یی در بین کشورهای اروپایی برای پیداکردن راههای سفر دریایی به آسیا شکل گرفت.
کریستف‌کلمب سفر خود به دنیای ناشناخته را با سه کشتی که هر یک دارای 100خدمه بوده و 21متر طول داشتند آغاز کرد. استخدام خدمه برای این کشتیها کار بسیار مشکلی بود. چراکه اغلب ملوانان از سفری که هیچ چشم‌انداز روشنی برای آن نمی‌دیدند وحشت داشتند. دربار سلطنتی اعلام کرد که هر زندانی‌ که برای ملوانی این کشتیها نام‌نویسی کند، آزاد خواهد شد و به‌این‌ترتیب، تعدادی از زندانیان نیز به جمع خدمه پیوستند. در این سه کشتی، هیچ کشیش یا سرباز و یا مهاجری دیده نمی‌شد. سفر، سفرِ اکتشاف بود.
ناوبری ازطریق محاسبات سرعت و جهت صورت می‌گرفت. کریستف‌کلمب شخصاً با شیوه ناوبری ازطریق بررسی موقعیت ستارگان، که شیوه مرسوم آن‌زمان بود، مخالفت داشت. کریستف‌کلمب در استفاده از علائم طبیعت برای جهت‌یابی، استاد بود. علائمی از قبیل مسیر پرواز پرندگان، بویی که در هوا استشمام می‌شد، رنگ آسمان، وضعیت دریا، فشاری که روی مفاصل خود احساس می‌کرد و وضعیت اشیاء شناور در دریا. کریستف‌کلمب بااستفاده از این علائم نه‌تنها مسیر خود را به‌درستی پیدا می‌کرد بلکه حتی زمان وقوع توفانها را هم پیش‌بینی می‌کرد.

بعداز فرودآمدن در سواحل شرقی قاره آمریکا و یک بررسی چندروزه که کریستف‌کلمب را در اشتباه خود راسخ‌تر کرد که قطعاً به سواحل شرقی هند رسیده است، کشتیهای کریستف‌کلمب به سمت اسپانیا بازگشتند.
اما سفر بازگشت هم خالی از حوادث نبود. در مسیر بازگشت با توفان شدیدی مواجه شدند که منجر به جدایی دو کشتی از یکدیگر شد.
کریستف‌کلمب نهایتاً با چندروز تأخیر به نسبت کشتی اول، به سواحل لیسبون پرتغال رسید. در آنجا کریستف‌کلمب توسط مأموران پادشاه ژان دوم، به جرم نقض حاکمیت دریایی پرتغال دستگیر و روانه زندان شد. اما موفق شد ازطریق یک پیک گمنام، گزارشی از وضعیت خود به دربار اسپانیا برساند و بعداز چندروز آزاد شود.

تأثیرات عمیق تاریخی ناشی از سفرهای اکتشافی کریستف‌کلمب، امروزه بر هیچ‌کس پوشیده نیست. هر چند او نتوانست مسیر جدیدی به آسیا پیدا کند ولی اروپاییان را با سرزمینها و مردم نیمکره غربی آشنا کرد. این آشنایی مجموعه‌یی از تغییرات را به‌دنبال خود داشت که به تغییر تاریخ انسان در مقیاس جهانی منجر شد.
تاریخ‌نگاران، ارتباطات متقابلی را که بین مردم اروپا و آمریکا برقرار شد، «تبادلات کریستف‌کلمب» می‌نامند.