مسعود رجوی - آموزش‌های ایدئولوژیکی مجاهدین
رمضان ۱۳۹۳
«رمضان ماه نزول و میلاد قرآن است که در آن ”کل شئ“ آمده است. به معنی همه چیز، به معنی تمامیت، تمامیت تبیین جهان و تاریخ و انسان. یعنی جای هیچ عذر و بهانه باقی نگذاشته و در تمامیت، قرآن و ”قرائت“ کرده است. معجزه ماندگار و مجسّم فراروی تمام بنی‌بشر، آن هم در ۶۲۳۶آیه که برخی ایات دو سه کلمه بیشتر نیست.
خودش قول داده است که در طول زمان و در جریان پیشرفت علم، حقانیت خود را ثابت کند و در برابر دیدگان صاحبان علم و دانش قرار می‌دهد و درمی‌یابند که به راه غالب، پیروزمند و ستوده هدایت می‌کند و فرامی‌خواند.
می‌گوید که من آن را فرستاده‌ام و من خودم نگاهبانش هستم. این یکی را نمی‌گذارم دستخوش دستکاری و تحریف بشود. آخوندهای روزگار، صاحبان ثروت و قدرت و طبقات استثمارگر، در این یکی نمی‌توانند خش بیندازند. کافیست زنگارهای ارتجاعی و طبقاتی را از ذهن خود بزداییم.
از همان اول، در نخستین آیات و جملات، خاطرنشان می‌کند که این کتاب، برای هدایت تقواپیشگان است و لاغیر. ”تقوا“ تنها معیار برتری و کرامت است. بین انسان و ضدانسان(شیطان) مرزها و حدودی را ترسیم می‌کند که باید از آن پرهیز کرد. از این‌رو تقوای رهایی‌بخش، شاخص تکامل فرزند انسان است. این شاخص همه مرزهای طبقاتی و قومی و نژادی و مذهبی و جنسیت و جنسیتی را درمی‌نوردد و به کناری می‌گذارد.
باز هم در ابتدای کتاب، تصریح می‌کند که مخاطبان، یعنی تقواپیشگان که دارای مرزبندی‌های خدشه‌ناپذیر هستند، ۳خصوصیت دارند:
- به نادیده باور دارند
- نیایشگرند
- نثار و فدا می‌کنند
- به نادیده باور دارند. در بینش پوزیتیو محض و در قفس تنگ ”محسوسات“ خود و پیرامون خود گرفتار نیستند. اگر این‌طور باشد، اگر فقط به ”محسوس“ باور کنیم برای همیشه در این قفس دست و پابسته می‌مانیم. سرنگونی و پیروزی و آزادی خبری نیست مگر وقتی محقق شده باشد. آرمان‌گرایی و ایدئولوژی جایی ندارد. سخره‌یی بیش نیست. پس باید به آنچه ”هست“ و به وضعیت موجود تن داد و خود را با آن تنظیم کرد. آنچه ”باید باشد“ و دیده شدنی نیست، جایی ندارد. مبارزه و مجاهدت هم به‌خاطر آینده‌یی نامحسوس و نامعلوم فایده و ارزشی ندارد. چه رسد که به‌خاطر آن جان ببازیم و جنبش و سازمان به‌راه بیندازیم و نظم و نظام و انضباط آن را بپذیریم... این قید و بندها و مرزبندی‌ها را ول کنید و پی کار خود بروید! خودتان را هم ول کنید و ولنگار زیستن پیشه کنید. در سمت باد و به اقتضای محیط ، در حزب باد و در ایدئولوژی باد، هم‌چون خس و خاشاک، بی‌ریشه و بنیاد، دَم غنیمت باد!
هر روز هم می‌توانید رنگ عوض کنید. مکتب و مرام و عهد و پیمان‌ها و التزامات خود را زیر پا بگذارید یا آنها را به‌سادگی جوراب عوض کنید و در رختشوی‌خانه حیات چرکین بیندازید!
- تقواپیشگان نیایشگرند. سنگدل، خشک‌مغز، کینه‌کش و پرقساوت نیستند. از سر نیاز نیایش و نمازی را که او خواسته برپا می‌دارند. در مسیر یگانه و یکسویه(مونیستی) تکامل، بند و بنده و پرستش‌گر آرمان و ارزشی در فراسوی زمان و مکان هستند. غایت و نهایتی که آنان را تطهیر می‌کند، پایداری و توان کوه می‌بخشد. این‌چنین، مخلوق به خالق و انسان به خداگونگی می‌رسد. هر کس چه بخواهد چه نخواهد، بفهمد یا نفهمد، بند و بنده ارزش یا ارزش‌هایی است که با آن کوک و تنظیم می‌کند. هر قدر آن ارزش اصالت داشته باشد، هر قدر بالابلندتر باشد، او را فراتر می‌برد. اگر هم پوچ و بیهوده باشد او را فرومی‌برد. چروکیده و تباه و از دور خارج می‌کند.
- تقواپیشگان نثار و فدا می‌کنند. بخیل و بخل‌ورز نیستند. توان پرداخت کردن دارند و از آن سرشار می‌شوند. لحظه نیکی و خوشبختی را در لحظه‌یی که نثار می‌کنند، درمی‌یابند. آن کس که توان پرداخت ندارد، تُهی است. چیزی برای دادن ندارد. ولع دریافت کردن بدون پرداخت، حکایت چاه عمیق حرص و آز جنسیت و فردیتی خودخواهانه و فروبرنده است. داراترین، کسانی هستند که بیشتر می‌پردازند و فدا می‌کنند. همه چیز را حاضرند فدا کنند. وقتی در راه خدا و خلق به شهادت می‌رسند آنها را مرده مپندارید، بلکه زندگانند و نزد خدا روزی داده می‌شوند.»
مفهوم رمضان و روزه
در کتاب‌های لغت، رمضان را از ماده لغوی «رَمَض» گرفته‌اند، یعنی حالتی که انسان وقتی روی سنگ یا بیابان گرم حرکت می‌کند و پایش دچار سوختگی می‌شود. رمضان به‌معنی سوختن و سوزاندن است. می‌گویند به این دلیل ماه رمضان را رمضان نامیده‌اند که زشتی‌ها، گناهان و ضدارزش‌های انسانی را می‌سوزاند.
در مورد روزه هم این کلمه فارسی، ترجمه عربی کلمه «صوم» است، به‌معنی خودداری از خوردن، آشامیدن و اعمالی که در صورت انجام آنها روزه باطل می‌شود.
از طرف دیگر از آنجایی‌که روزه در ماه رمضان باید گرفته شود، روزه و ماه رمضان به‌صورت ۲مقوله جدایی‌ناپذیر در شعائر اسلامی جایگاه ویژه‌یی را پیدا کرده‌اند. چون برخلاف سایر عبادات که انسان کارهایی را انجام می‌دهد(مثل نماز و حج)، روزه نوعی از عبادت است که انسان کارهایی را انجام نمی‌دهد. در اینجا انجام‌ندادن، خودداری و خویشتنداری خودش یک عبادت و نزدیکی به خداست. رمضان هم که خداوند در قرآن از آن به‌عنوان ماه نزول قرآن یاد کرده است، ماهی است که در آن، شب قدر را قرار داده و جایگاه ویژه‌یی در میان سایر ماه‌های سال پیدا کرده است، بنابراین، این ترکیب روزه و رمضان تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین شعائر و سنت‌های اسلامی شده است.
روزه و رمضان چه مسئله‌یی از انسان حل می‌کند؟
آیه ۱۸۳ سوره بقره در مورد روزه و ضرورت آن می‌فرماید:
یَا أَیّهَا الَّذینَ آمَنوا کتبَ عَلَیکم الصّیَام کَمَا کتبَ عَلَی الَّذینَ من قَبلکم لَعَلَّکم تَتَّقونَ (۱۸۳) أَیَّاماً مَّعدودَاتٍ فَمَن کَانَ منکم مَّریضاً أَو عَلَی سَفَرٍ فَعدَّهٌ مّن أَیَّامٍ أخَرَ وَعَلَی الَّذینَ یطیقونَه فدیَهٌ طَعَام مسکینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیراً فَهوَ خَیرٌ لَّه وَأَن تَصوموا خَیرٌ لَّکم إن کنتم تَعلَمونَ (۱۸۴) شَهر رَمَضَانَ الَّذیَ أنزلَ فیه القرآن هدًی لّلنَّاس وَبَیّنَاتٍ مّنَ الهدَی وَالفرقَان فَمَن شَهدَ منکم الشَّهرَ فَلیَصمه وَمَن کَانَ مَریضاً أَو عَلَی سَفَرٍ فَعدَّهٌ مّن أَیَّامٍ أخَرَ یرید اللّه بکم الیسرَ وَلاَ یرید بکم العسرَ وَلتکملوا العدَّهَ وَلتکَبّروا اللّهَ عَلَی مَا هَدَاکم وَلَعَلَّکم تَشکرونَ
ترجمه این آیات می‌گوید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید برای شما نوشته شده است که روزه بگیرید، همان‌طور که بر پیشینیان شما نوشته شده بود. روزهای آن محدود است و اگر کسی هم مریض یا مسافر هست، مابه‌ازای آن، روز دیگری را بگیرد و اگر هم توانش را ندارد فقیری را سیر کند». سپس ادامه می‌دهد: «ماه رمضان، ماهی است که در آن قرآن نازل شده برای هدایت مردم با دلایل روشن و قابل شناخت حق از باطل، در این ماه است که باید روزه گرفت و اگر کسی مسافر یا بیمار است در روزهای ماه‌های دیگر روزه بگیرد. خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و سختی نمی‌خواهد».
اگر بخواهیم مجموعه نکاتی را که در مورد روزه و رمضان در این آیات از آنها صحبت شده، دسته‌بندی کنیم، شامل این موارد می‌شوند:
اول این‌که روزه را شعائری برای انسان محسوب کرده و تأکید می‌کند که این شعائر از قبل و در دوران پیشینیان شما هم جریان داشته، فارغ از این‌که نوع و شکل آن در مورد پیشینیان چگونه بوده است.
اما در مورد نفس روزه و خودداری و خویشتنداری نسبت به خوردوخوراک و چیزهای دیگر در مدت مشخص از ابتدا برای انسان‌ها وضع شده بود و همان‌طور که می‌دانیم خداوند، بشر را بدون هدایت و راهنمایی برای کمال نگذاشته و انبیاء آمدند به‌عنوان راهنما و نجات‌دهندگان بشر به‌‌سمت تکامل و یک جامعه انسانی را بشارت دادند. در اینجا خداوند با این یادآوری مضمون تکاملی، روزه را مورد اشاره قرار می‌دهد.
دوم این‌که هدف از روزه را تقوای رهایی‌بخش قلمداد می‌کند.
سومین نکته این‌که روزه را محدود کرده و هر کس هم که نمی‌تواند روزه بگیرد را به سیرکردن گرسنگان سوق می‌دهد.
چهارم این‌که رمضان را ماه نزول قرآن معرفی می‌کند که برای هدایت مردم نازل شده و تأکید می‌کند به فرقان بودن قرآن. فرقان یعنی مرزگذارنده، مرزبندی ایجادکننده، کتابی که مرز حق و باطل را مشخص می‌کند.
و بالاخره تأکید می‌کند که خداوند همه این کارها را برای این گذاشته است که برای شما سهولت را به‌ارمغان بیاورد و نه سختی را.
بخشی از سخنان خانم مريم رجوی حول ماه رمضان و تقوا در سال ۱۴۰۲ در اشرف
«...اگر روزه‌داری برای کسب تقوای رهایی‌بخش است، اگر روزه‌داری برای بیداری دل‌ها و وجدان‌هاست تا انسان آگاه و آزاد را برانگیزد که به ایفای مسئولیت‌هایش بپردازد، پس رمضان ماه زحمتکشان برای انقلاب و شورشگران برای آزادی است.
اگر ماه قیمت دادن برای رهایی فردی و اجتماعی است، پس درود‌های بی‌پایان به بیش از ۷۵۰شهید قیام ۱۴۰۱ که خون‌بهای آزادی ایران و ایرانی را پرداختند.
و چنین است که ما از رمضان که مصاف انسان با گرسنگی و سختی برای نیل به فطر رهایی است، بشارت پیروزی و آزادی را در‌می‌یابیم.
این پیامی است که در قلب اسلام مورد اعتقاد مجاهدین قرار دارد که بر حسب آن گسستن زنجیرها از دست و پای انسان و رسیدن انسان به کمال فردی و اجتماعی در گرو نبرد و فداکاری است.
خمینی و خامنه‌ای اسلام ریایی و ارتجاعی خودشان را ابزار حفظ استبداد مطلقه و به انقیاد کشاندن مردم کرده‌اند.
از روز اول در مقابل توده‌های مردمی که دیکتاتوری سلطنتی را سرنگون کرده بودند، خمینی اکیداً به آن نیاز داشت که طینت ضدمردمی و قرون‌وسطایی خودش را بپوشاند و رژیمش را که هیچ سنخیتی با خواست آزادی‌خواهانه مردم نداشت، در میان امواج توفنده آن انقلاب حفظ کند...»
«...از این نظر مجاهدان، قیام‌آفرینان، زندانیان مقاوم و شورشگران برای آزادی، بن‌مایه رمضان و روزه‌داری را در مقاومت و قیام برای سرنگونی استبداد دینی یافته‌اند.
و رنج‌ها و فداکاری‌هایی که مشتاقانه به جان خریده و می‌خرند، فطر آزادی را نصیب مردم ایران خواهد کرد».
