یامقلب‌القلوب والابصار،
یا مدبراللیل والنهار
یا محول‌الحول والاحوال،
یا محول‌الحول والاحوال،
حول حالنا الی احسن‌الحال
ای تغییر‌دهنده دلها و بینشها، که دلهای مردم ما را به‌امید، و دیدگانشان را به‌آزادی روشن می‌سازی،
ای تدبیر‌کننده شب و روز که تیرگی ستم و اجبار را مغلوب می‌کنی،
ای که روزگار ملتها را دگرگون می‌سازی و مستبدان را به‌زیر می‌کشی،
به‌مردم ما نیکوترین زندگانی را عطا کن و خورشید فتح و آزادی را در ایران بتابان.
بهاران خجسته‌باد
هوا دلپذیر شد گل از خاک بردمید
پرستو به‌بازگشت زد نغمه امید
به‌جوش آمده است خون درون رگ گیاه
بهار خجسته باز خرامان رسد ز راه
به‌خویشان، به‌دوستان به‌یاران آشنا
به‌مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند
به‌آنان که با قلم، تباهی دهر‌را
به‌چشم جهانیان پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
و این بند فقر و جهل به‌سرتاسر جهان
به‌هرصورتی که هست نگون و گسسته باد
پرستو به‌بازگشت زد نغمه امید
به‌جوش آمده است خون درون رگ گیاه
بهار خجسته باز خرامان رسد ز راه
به‌خویشان، به‌دوستان به‌یاران آشنا
به‌مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند
به‌آنان که با قلم، تباهی دهر‌را
به‌چشم جهانیان پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
و این بند فقر و جهل به‌سرتاسر جهان
به‌هرصورتی که هست نگون و گسسته باد
آیینها و مراسم عید‌نوروز در ایران
عید نوروز از اعیاد قدیمی و از سنن دیرین ایرانیان به‌شمار می‌رود که دارای تاریخ چند هزار ساله می‌باشد. عید نوروز عید تولد و نوشدگی و خیزش طبیعت و عید جنبش و فعالیت و رشد و شکوفایی و آزاد شدن انرژیها است. عید نوروز از زمانیکه نیاکان ایرانیان پا به‌سرزمین ایران نهادند وجود داشته و حتی خیلی پیش از آن، ایرانیان آغاز بهار را با خوشحالی فراوان جشن گرفته و هر‌آنچه را که به‌زمستان مربوط می‌شد از بین می‌بردند.
در زمانهای قدیم جشن عید نوروز در پنج‌روز اول سال جدید برگزار می‌شد. گروه‌های کوچکی از نوازندگان و خوانندگان، قبل از فرا رسیدن سال جدید در شهرها و روستاها می‌گشتند و اشعار ویژه عید نوروز را بر در خانه‌ها می‌خواندند و هدایایی می‌گرفتند. آنان پیکهای فرا رسیدن نوروز و بهاران بودند.
سبزه و هفت‌سین
از جمله آیینهای عید نوروز ایرانیان از قدیم این بوده که قبل از فرا رسیدن نوروز، شروع به‌کاشتن سبزی در خانه‌هایشان می‌کنند و در روز سیزدهم سال جدید آن را به‌آب جاری می‌اندازند. ایرانیان هم‌چنین در ایام نوروز سفره‌یی را که به‌آن «هفت‌سین» می‌گویند پهن می‌کنند.
این سنت از زمانهای بسیار دور رایج بوده و از آیینهای خاطره‌انگیز و شایان توجه می‌باشد. در این سفره (هفت‌سین) هفت چیز می‌گذارند که حرف اول اسم همه آنها در زبان فارسی با سین شروع می‌شود که عبارتند از: سیب، سنجد، سماق، سکه، سیر، سمنو، سرکه. جلوی سفره یک آینه گذاشته می‌شود که بر دوطرف آن چند شمعدان حاوی شمعهایی روشن به‌تعداد فرزندان خانواده اعم از دختر و پسر می‌گذارند. هم‌چنین در این سفره، قرآن و نان و کاسه آبی با یک شاخه نبات و یک شیشه گلاب به‌علاوه ماهی زنده و انواع شیرینی، میوه و آجیل قرار می‌دهند.
در ساعت تحویل سال همهٔ افراد خانواده دور سفره جمع می‌شوند و با آغاز سال نو دید و بازدید بین اقوام و دوستان انجام می‌شود.
کلمه «نوروز» در زبان فارسی به‌معنی روز نو و نشانه آغاز فصل جدید یعنی فصل روشنی، شکوفایی، شادابی و سرزندگی و فعالیت (بهار) از یک‌سو و رهایی از فصل خمودگی و انجماد و بی‌تحرکی و سکون (زمستان) از سوی دیگر می‌باشد.
