بنابه نوشته برخی تاریخ‌نویسان، روز ۲۱ ژانویه سال ۱۷۷۵ یملیان پوگاچف در مسکو اعدام شد.
پوگاچف، افسر ارتش روسیه بود و در نیمه دوم قرن هجدهم در منطقه ولگا و دن به حمایت از سِرفها دست به قیام زد.
سِرفها کشاورزانی بودند که با زمینی که روی آن کار می‌کردند، خریدوفروش می‌شدند و با مشقت، کار و زندگی می کردند.
پوگاچف در زمانی که افسر بود مورد توجه کاترین، همسر امپراتور روسیه بود و در رفاه زندگی می‌کرد. در جریان یک ماموریت در منطقه ولگا با مشاهده وضعیت بد زندگانی سرفها، ارتش را ترک کرد. در اندک مدتی هواداران فراوان به‌دست آورد و بسیاری از دژهای نظامی منطقه را تصرف کرد.
قیام او منطقه اورال و بسیاری از مناطق مسلمان‌نشین روسیه را هم دربرگرفت و فئودالها و مالکان، فراری شدند.
وی موفق شد که چند واحد اعزامی ارتش تزار را شکست دهد. نزدیک بود قیام او سراسری شود که تزار برای سر او ۲۸ هزار روبل طلا جایزه تعیین کرد. این پول سبب شد که اطرافیان پوگاچف و همانهایی که پوگاچف به خاطرشان جان برکف نهاده و قیام کرده بود اورا در خواب دستگیر کنند و به عوامل تزار تحویل دهند.
پوگاچف را در یک قفس آهنین قرار دادند و به مسکو منتقل کردند و در آنجا اعدام شد .
باوجود خیانت اطرافیانش، پوگاچف تا آخرین لحظه‌ی عمر از عمل خود دفاع کرد و ابراز پشیمانی نکرد و گفت که روزی، افرادی دیگر، این‌کار او را که یک واقعیت است دنبال خواهند کرد .
