مسعودرجوی – نوروز ۱۳۶۸
«سلام بر خصم آشتی‌ناپذیر خمینی و خمینی‌صفتان و تمامی آزادی‌کشان دوران! سلام بر پیشوای عصمت و حقیقت! امام راهنما و راهگشایی که در مسیر مجاهدت نزدیک به نیمی از عمر ۴۲ساله خود را در تبعید و بازداشت و تحت نظر و زندان به‌سر برد، در لشکر‌گاه حکام زمان و سرانجام نیز در همان‌جا به شهادتش رساندند. همو که در عصر بی‌خبری و در بحبوحه‌ٔ دوران ناآگاهی و در آن زمان که زنان مجاهد علوی از شدت فقر و فاقه و فشار به‌نوبت با یک چادر نماز می‌خواندند. پرچم توحید و یگانگی را ضمن ۳۶سال امامت خود سرفراز و پابرجا نگه‌داشت. پس درود تمامی نسل‌ها بر تو باد. و درود مجاهدین خلق ایران. درود همه آزادی‌خواهان و درود هر آن‌کس که پا در رکاب مجاهدت علیه خمینی ضدبشر گذاشت. سلام بر تو ای مولای من».
امام علی‌النقی علی‌بن محمد(امام هادی) در ۱۵ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در مدینه متولد شد. وی نیز مانند پدر بزرگوارش حضرت جواد در سنین پایین به امامت رسید. امام در سن ۸سالگی و در سخت‌ترین شرایط در رأس یک جنبش حساس و اساساً زیرزمینی قرار گرفت و این وجه شاخص زندگی امام هادی بود، اما وی حقانیت خود را به دوستان و دشمنان ثابت کرد. هیچ‌کس پس از وفات حضرت جواد(ع) مدعی امامت نشد و آن حضرت تنها شخصی بود که به اجماع اصحاب و بزرگان شیعه شایستگی تصدی این مقام را داشت. در روایات آمده است که وی پاکدلترین و راستگوترین خلق بود. او مانند پدران بزرگوارش در رفتار و مناظرات خود ثابت نمود که عالم‌ترین و خردمندترین و بردبارترین و کریم‌ترین مردم زمان خویش است.
مادر امام دهم به‌‌نام سمانه، کنیزی بود که از غرب مدیترانه به‌‌اسارت آورده شده بود.
حضرت هادی در عمر ۴۱ساله‌اش با ۷خلیفه عباسی معاصر بود و در مقابل همه آنها مسئولیت خود را استوار به‌پیش می‌برد. امام هادی ابتدا در مدینه حضور داشت و از همان‌جا شیعیان را هدایت می‌کرد. گرچه متأسفانه اطلاعات اندکی از زندگی و ارتباطات امام هادی باقی مانده، اما همان مختصر، نشان‌دهنده این است که شیعیان او در دستگاه عباسیان و دربار خلفا به‌شدت نفوذ داشتند.
امام هادی در بین مردم محبوبیت زیادی داشت به‌طوری‌که والی مدینه و برخی آخوندهای درباری برای خلیفه نوشتند که اگر نمی‌خواهی حجاز را از دست بدهی امام را تبعید کن. متوکل خلیفه عباسی نیز امام را به سامرا نزد خود احضار کرد. مأ‌مور انتقال امام به‌علت اعتراض مردم مدینه ناگزیر شد او را مخفیانه منتقل کند. اما در جریان انتقال متوجه شد که بسیاری از دولت‌مردان دربار خلیفه از دوستان و شیعیان امام هستند. به هرحال خلیفه، امام را در همان خانه‌های دربار تحت‌نظر قرار می‌دهد. هرازچندی هم به خانه او می‌ریختند و به جستجوی اسناد و مدارک برای کشف ارتباطات او می‌پرداختند.
یکی از شیعیان که به‌طور پیچیده‌یی برای دیدار امام رفته بود نقل می‌کند که سرانجام متوجه شده که همان زندانبان امام، خودش از شیعیان و دوستداران امام بوده است.
نهایتاً خلیفه معتز عباسی، جنایتی را که متوکل نتوانسته بود انجام دهد انجام داد و امام را پس‌از ۱۱سال تحت نظر بودن و تبعید، مسموم کرد و به‌شهادت رساند.
شهادت امام علی‌النقی در سال ۲۵۴ هجری پس از ۳۳سال امامت روی داد.
مرقد مطهر آن حضرت در شهر سامراء در عراق قرار دارد و در کنار وی فرزندش امام حسن عسکری امام یازدهم آرمیده است. گنبد مرقدهای متبرکه این ۲امام بزرگوار توسط ایادی جنایتکار رژیم آخوندی در عراق، در توطئه‌یی آشکار برای برانگیختن جنگ مذهبی داخلی در این کشور و در راستای اهداف رژیم پلید آخوندی منفجر گردید که موجی از محکومیت و ابراز تنفر و انزجار را علیه رژیم آخوندی در ایران و عراق و همهٔ کشورهای اسلامی و نیز در سطح بین‌المللی برانگیخت.
