سوم رجب شهادت امام علی‌النقی (ع) دهمین پیشوای تشیع انقلابی، خصم آشتی‌ناپذیر خلیفهٔ ارتجاع

امام علی‌النقی(علی بن‌محمد)، امام هادی، دهمین پیشوای تشیع انقلابی، در سال ۲۱۲ هجری در مدینه متولد شد. دوران امامت آن حضرت ۳۴سال بود.

امام دهم نیز مانند پدر بزرگوارش حضرت جواد، در سنین پایین و در سخت‌ترین شرایط در رأس یک جنبش حساس و اساساً زیرزمینی و تحت‌تعقیب قرار گرفت. اما حقانیت خود را به دوستان و دشمنان ثابت کرد و رسالت خود را استوار به‌پیش برد.

حضرت هادی در عمر ۴۲ساله‌اش با ۷خلیفه عباسی معاصر بود و در مقابل همه آنها مسئولیت خود را استوار به‌پیش برد. امام هادی ابتدا در مدینه حضور داشت و از همان‌جا شیعیان را هدایت می‌کرد.

متأسفانه اطلاعات اندکی از زندگی و ارتباطات امام دهم باقی‌مانده است. اما همان مختصر نشان‌دهنده این است که شیعیان او در دستگاه عباسیان و دربار خلفا به‌شدت نفوذ داشتند و در بین مردم محبوبیت داشت به‌طوری‌که والی مدینه و برخی از آخوندهای درباری برای خلیفه نوشتند که اگر نمی‌خواهی حجاز را از دست دهی، امام را تبعید کن.

متوکل خلیفه عباسی نیز امام را به سامرا نزد خود احضار کرد. مأمور انتقال امام به علت اعتراض مردم مدینه ناگزیر شد او را مخفیانه منتقل کند. اما در جریان انتقال متوجه شد که بسیاری از دولتمردان دربار خلیفه از دوستان و شیعیان امام هستند.

به‌هرحال خلیفه، امام را در همان خانه‌های دربار تحت‌نظر گرفت. هر از چندی هم به خانه امام می‌ریختند و به جستجوی اسناد و مدارک برای کشف ارتباطات او می‌پرداختند. یکی از شیعیان که به‌طور پیچیده‌یی برای دیدار امام رفته بود، نقل کرد که سرانجام متوجه شده که همان زندانبان امام، خودش از شیعیان و دوستداران امام بوده است. سرانجام معتز عباسی، جنایتی را که متوکل نتوانسته بود انجام دهد، انجام داد و امام را پس از ۱۱سال تحت‌‌نظر بودن و یا زندان، مسموم کرد و به‌شهادت رساند. مرقد مطهر امام دهم در سامرا قرار دارد که به یکی از اماکن مقدس مسلمانان آزاده و انقلابی تبدیل شد.

سامرا کانون همبستگی و اتحاد شیعان و اهل سنت

مرقد مطهر امام دهم در شهر سامرا زیارتگاه امام علی‌النقی و امام حسن عسکری، ۲پیشوا و راهنمای توحید و انقلاب در برابر جباریت و ارتجاع، دهمین و یازدهمین پیشوایان تشیع انقلابی است.

مرقد مطهری که طی قرن‌ها کانون همبستگی و همدلی شیعیان و اهل سنت عراق بود و چه بسا که اهل سنت خود خادمان حرم امامان تشیع بودند، اما حکومت آخوندی در یکی از فجایع تاریخی خود همین مکان مقدس را در راستای برانگیختن فرقه‌گرایی و بلعیدن عراق در سال ۱۳۸۴ هدف انفجار و تروریسم صادراتی خود قرار داد. اما امروز قیام‌کنندگان عراقی به‌ویژه توده‌های میلیونی شیعه از سامرا تا نجف و کربلا و از بغداد تا بصره با فریادهای «رژیم ایران اخراج اخراج» حاکمیت پلید آخوندی را لعن و طرد می‌کنند. فریادهایی که جهان را پرطنین و آخوندهای جنایتکار را رسوا ساخته و به‌ حضیض ضعف و درماندگی رانده است.