۱رجب سال۵۷هجري تا۷ ذي الحجه سال۱۱۴:
امام پنجم ابوجعفر محمد بن علی (باقر علیه السلام)، روز اول رجب سال ۵۷ هجری به دنیا آمد و روز دوشنبه هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴ در سن ۵۷ سالگی در شهر مدینة به شهادت رسيد.
امام باقر ۴ سال از ۵۷ سال عمر خود را با جدش امام حسین (ع) و ۳۵ سال از آن را با پدرش (امام سجاد زین العابدین) و ۱۸ سال از آن را که مدت امامت آن حضرت بود بعد از درگذشت پدرش گذراند.
مدت امامت آن حضرت همزمان بود با خلافت خلفای اموی ولید بن عبد الملک و سلیمان بن عبد الملک و عمر بن عبد العزیز و یزید بن عبد الملک. آن حضرت در زمان خلافت هشام بن عبد الملک به شهادت رسيد و در قبرستان بقیع در شهر مدینة در کنار پدرش علی بن حسین (امام سجاد) و عمویش امام حسن بن علی علیهما السلام به خاک سپرده شد.
مادرش فاطمه بنت الحسن بن علی (علیهما السلام) بود و القاب زیادی دارد که معروفترین آنها باقر یا باقر العلم (شکافندهٴ دانش) می باشد.
در کتاب مناقب ابن شهر آشوب آمده است: گفته می شود از فرزندان حسن و حسین علیهما السلام کسی در علم و دانش از جمله در تفسیر قرآن و فلسفه و فقه و احکام و حلال و حرام به پای امام باقر (ع) نمی رسید. محمد بن مسلم ۳۰ هزار حدیث از آن حضرت نقل کرده است. وی راستگوترین و خوشروترین و فداکارترین مردم بود و در میان افراد خانواده اش کمترین دارایی ها را داشت ولی در عین حال از همه بخشنده تر بود.
بسیار ذکر خدا را می گفت و پیوسته حتی در هنگام راه رفتن و غذا خوردن و صحبت و معاشرت با مردم به یادخدا بود. آن حضرت به خاص و عام بخشش می کرد و احترام می گذاشت و در نیکی و احترام به مؤمنین و مراجعین، معروف و زبانزد همگان بود. پیوسته خندان و شاداب بود و می گفت:
خدایا خشم و عصبانیت را از من دور کن.
در کتاب ارشاد تألیف شیخ مفید آمده است که تمامی دانشمندان و علمای زمان امام ابوجعفر محمدباقر علیه السلام وقتی نزد او می آمدند خودشان را در برابر او بسیار کم دانش می یافتند.
و در کتاب تذکرة الخواص تألیف سبط ابن الجوزی به نقل از عطاء (یکی از یاران آن حضرت) آمده است : ندیدم دانشمندان در نزد کسی این همه خودشان را کوچک بشمارند که نزد امام باقر می شمردند. حکمت و دانش نزد آن حضرت همانند گنجشک مغلوبی بود.
