۱۸ تیر ۱۳۸۴_۸ ژوئیه ۲۰۰۵ :
از روز ۱۸ تیر ۱۳۸۴ تا قریب یک ماه بعد، کردستان ایران شعله‌ور بود. قیام مردم کردستان از شهر قهرمان‌پرور مهاباد آغاز شد. روز ۱۸ تیر سال ۱۳۸۴، جوانان مهاباد در میدان استقلال این شهر تجمع اعتراضی برپا کردند. مأموران سرکوبگر رژیم، تجمع‌کنندگان را مورد حمله قرار دادند و به سوی آنان شلیک کردند. در یک جنایت تکان‌دهنده، دژخیمان رژیم یکی از جوانان این شهر به نام سید کمال سید قادر معروف به ”شوانه قادری“ را که از فعالان سیاسی و برپاکنندگان تظاهرات اعتراضی علیه رژیم بود، به شهادت رساندند و دو نفر دیگر را مجروح کردند.
مزدوران وحشی سپس به‌رسم روزگار بربریت، جسد شوانه قادری را با طناب به یک خودروي تویوتا بستند و در خیابانهای مهاباد گرداندند. این اقدام وحشیانه که برای ایجاد جو رعب و وحشت صورت گرفت، خشم و بیزاری مردم مهاباد را علیه حکومت آخوندی برانگیخت. دراعتراض به این جنایت، مدارس و مغازه‌ها تعطیل شد و جوانان به خیابانها ریخته و مظاهر حاکمیت پلید آخوندی را به‌آتش کشیدند و با نیروهای سرکوبگر رژیم درگیر شدند. این تظاهرات تا چندین روز ادامه داشت. سپس دامنه آن به دیگر شهرهای کردستان ایران کشیده شد. تظاهرات در شهرهای سنندج، نقده، بوکان، مریوان، سقز و سایر شهرهای کردستان ادامه پیدا کرد و رژیم آخوندی به گسیل نیرو از شهرهای مختلف آذربایجان و استانهای مجاور برای سرکوب مردم پرداخت. در این تظاهرات، زنان نیز فعالانه شرکت داشتند و در گوشمالی‌دادن پاسداران سرکوبگر نقش فعالی ایفا کردند.
مقاومت ایران به‌طور پیاپی، با صدور اطلاعیه‌‌هایی، افکار عمومی مردم ایران و جهان را نسبت به جنایتهای رژیم آخوندی در کردستان آگاه و باخبر می‌کرد.
خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، با صدور چند پیام خطاب به مردم به‌پاخاسته مهاباد، بوکان، سنندج و مریوان و دیگر شهرهای کردستان ایران درود فرستاد و مردم دیگر مناطق کشور را به حمایت از آنان فراخواند. قیام قهرمانانه مردم کردستان حدود یک ماه به‌طول انجامید و طی آن دهها نفر کشته و صدها نفر دستگیر و روانه زندان گردیدند.
