درروشنای رمضان (۲۵)

وما لکم لا تقاتلون فی سبیل‌اللّه والمستضعفین من الرّجال والنّساء والولدان الّذین یقولون ربّنا أخرجنا من هـذه القریة الظّالم أهلها واجعل لّنا من لّدنک ولیّاً واجعل لّنا من لّدنک نصیراً {سوره نساء آیه ۷۵}

ترجمه:
شما را چه می‌شود که در راه خدا، و در راه رهایی مستضعفان و ستمدیدگان، برای رهایی زنان و مردان و کودکان محروم به‌پیکار برنمی‌خیزید و دست ستمگران را از آنها کوتاه نمی‌کنید؟ همان سرکوب‌شدگانی که زبان حالشان این است که بار خدایا ما را از دست این نظام ستمگر برهان و از جانب خود برای ما رهبری و یار و یاوری قرار بده.

این صدا و سخن مردم ایران و فریاد دردآلود زنان و مردان و کودکان ستم‌زده میهن ماست که در کلام خدا و در قرآن مجید، طنین‌افکن شده است.
آیا وجدان بیداری هست که فریاد این درماندگان و سرکوب‌شدگان را بشنود؟ صدای مردانی که برای گذران زندگی خود و خانواده‌شان ناگزیر از فروش کلیه خود می‌شوند؛ صدای زنان بی‌پناهی که ناگزیر شده‌اند عرض و ناموسشان را بهای به‌دست‌آوردن لقمه‌یی نان برای سیرکردن شکم خود و کودکانشان کنند؛ صدای کودکانی که جثه‌های نحیفشان، بار سنگین معاش یک خانواده را بر آسفالت سرد خیابانهای شهر به دوش می‌کشد.
و آیا کسی هست که به یاری و حمایت آنها که اسیر مشتی آخوند پلید و دین‌فروش و پاسدار جلاد و چکمه‌پوش شده‌اند، بشنود و به یاریشان برخیزد؟
ای جوانمردان و ای آزادزنان! این خدا و این کلام خداست که شما را آواز می‌دهد!