۲۳سپتامبر ۱۹۷۳ - ۱مهر۱۳۵۲:
پابلو نرودا یکی از برجسته‌ترین شاعران جهان در قرن بیستم و از یاران وفادار سالوادور آلنده، رئیس‌جمهور ملی و ترقیخواه شیلی، چند روز پس از کودتای خونین پینوشه درگذشت. او نه‌تنها شاعر بزرگ خلق شیلی، بلکه شاعر محبوب خلقهای آمریکای لاتین بود که به او لقب وجدان قاره داده‌اند. نرودا در سال ۱۹۰۴ در شیلی به‌دنیا آمد و اولین مجموعه اشعار خود را در ۱۷سالگی منتشر کرد. در ۱۹۷۱، جایزه ادبی نوبل را دریافت نمود. ۷سال قبل از آن ژان‌پل سارتر، از دریافت جایزه ادبی نوبل که به او تعلق گرفته بود، سرباز زد زیرا به نظر وی جایزه از آن پابلو نرودا بود. نرودا علاوه بر فعالیت ادبی در تحولات اجتماعی شیلی، به‌عنوان یک مبارز نیز شرکت داشت.
بخشی از یک شعر پابلو نرودا با عنوان ”نوشته‌شده درسال ۲۰۰۰“:
نوزایی انسان را پایانی نیست
پروانه از بطن زمستان برون می‌‌جهد
شکننده‌تراز یک گل
و هم ازین روست که زیباییش را قراری نیست.
و بالهای رنگ‌رنگش
با تناسبی تابان به تکاپو درمی‌آید
...تا آن زمان که ما از یک زندگی به زندگی دیگر
شهری شاد برپا داریم
با بازوان آن کسان که هنوز زاده نشده‌اند...
و این وحدتی است که به آن دست خواهیم یافت.
