۲۶سپتامبر ۴۲۲ میلادی- ۴مهر۱۹۹پیش از هجرت:
بر اساس برخی اسناد تاریخی روز ۲۶سپتامبر سال ۴۲۲ میلادی عهدنامه صلح ایران باستان و روم قدیم، پس از جنگی که به جنگ مذهب ایران و روم معروف است، به امضای طرفین رسید.
بر اساس این معاهده، پیروان دین مسیحیت و زرتشت می‌توانستند در دو کشور ایران و روم به مراسم مذهبی خود آزادانه عمل کنند.
درزمان بهرام پنجم (بهرام گور)، مسیحیان از بدرفتاری ایرانیان به روم می‌گریختند . بهرام با مشاهده فرار مسیحیان، از تئودوس امپراطور روم خواست تا نسبت به استرداد آنان اقدام کند و چون امپراطور از تأمین خواست وی سر باز زد بهرام فرمان داد کارگران رومی که در کانهای نقره و طلای ایران کار می‌کردند زندانی شوند و اموال آنان ضبط و توقیف گردد.
به‌سال ۴۲۰میلادی، جنگ بین دوکشور آغاز شد. فرمانده سپاه ایران ، مهرنرسی بود . رومیان تحت فرمان آردابوریوس از دجله گذشته بر بین‌النهرین حمله بردند و به محاصره نصیبین پرداختند . ولی هنگامی‌که بهرام شخصا به میدان جنگ شتافت رومیان از محاصره دست کشیده و عقب‌نشینی کردند .
بهرام ، تئودوسی پولیس را که اکنون ارزروم نام دارد در محاصره گرفت و طی پیامی به سردار رومی پیشنهاد کرد که هریک از طرفین ، پهلوانی به میدان گسیل دارد و قرار بر این گذاشت که پهلوان هر طرف که مغلوب گردد آن طرف، بازنده جنگ شناخته شود . اتفاقا پهلوان رومی، نبرد را برد و بهرام بنابر قراری که گذاشته بود دست از جنگ کشید .
به سال ۴۲۲ میلادی بین دو دولت ، پیمان صلحی منعقد شد که به‌موجب آن ، ایرانیان در کشور خود به مسیحیان ، آزادی مذهبی دادند و رومیان نیز همین آزادی را درباره زرتشتیان مقیم بیزانس قائل شدند.
همچنین موافقت‌نامه‌یی که در زمان شاپور سوم در مورد حفظ دربند قفقاز در برابر هجوم وحشیها بین ایران و روم منعقد شده بود تجدید گردید .
ایران ، مأمور حفظ دربند قفقاز شد و دولت روم تعهد کرد که مانند سابق قسمتی از مخارج مربوطه را تأمین و پرداخت کند .
