جامعهٔ جهانی برای جلوگیری از مجازات ضدبشری شکنجه، یک دستورالعمل حقوق‌بشر بین‌المللی در ملل متحد در نظر گرفته است که کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه و دیگر مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز نام دارد و شامل ۳قسمت و ۳۳ماده است. روز اجرایی شدن این کنوانسیون ۲۶ژوئن هر سال به‌طور رسمی روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه نام گرفته است.
تصمیم برای برگزاری سالانه روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه توسط دانمارک به مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیشنهاد و در روز ۲۶ژوئن ۱۹۹۸ این مناسبت رسمی اعلام شد. از آن زمان، نزدیک به ۱۰۰سازمان در ده‌ها کشور در سراسر جهان هر ساله این روز را با کمپین‌هایی گرامی داشته‌اند.
شکنجه به هر بهانه و با هر دستاویز فلسفی، سیاسی، مذهبی و شرعی و... در عداد جنایت علیه بشریت است. این یادگار شوم بربریت و توحش تا آنجا در فرهنگ بشری مورد مذمت قرار گرفته است که داستایوسکی می‌گوید: «اگر ارادهٔ خداوندی بر این باشد که بچهٔ معصومی به‌دست ظالمی شکنجه شود، من بلیتم را پس می‌دهم».
شکنجه فراتر از اذیت و آزار جسم انسان‌ها، آسیب‌های عمیق به روح و روان قربانی، خانوادهٔ او و دیگر انسان‌ها می‌رساند. آسیب‌های روانی شکنجه در یک نقطه متوقف نمی‌ماند. نظام‌های فاشیستی با شکنجه در پی مرعوب‌سازی، فلج‌کردن و به انفعال‌کشاندن جامعه هستند. آنها می‌خواهند افراد از ترس گرفتار‌شدن به عواقب شکنجه به مخالفت با ساختار حکومت نیندیشند. هراس از شکنجه بیشتر از خود آن، برای دیکتاتورها کارآیی دارد. بنابراین با این تعریف، شکنجه یک سلاح سیاسی علیه آزادی، آزادی‌خواهان، براندازان دیکتاتوری و نیز جامعهٔ خواهان دموکراسی است.
شکنجه در فاشیسم ولایت فقیه
نظام فاشیستی ولایت فقیه از قوانین بی‌رحمانه جزایی استفاده می‌کند تا جامعه را به انقیاد در بیاورد. این جملهٔ خمینی، راهنمای عمل شکنجه‌گران و قصابان این رژیم اهریمنی است:
«آدم گاهی درست نمی‌شود مگر این‌که ببرند و داغ کنند تا درست بشود. با اشخاصی که برخلاف این‌ها هستند آنها را بکشید و بزنید، حبس کنید.»(خمینی رادیو رژیم ۱۴بهمن ۶۳)
شکنجه‌های قرون‌وسطایی و سیستماتیک فاشیسم دینی علیه زندانیان سیاسی، پرونده‌یی است که هنوز برگ‌های آن گشوده نشده است. منتظری، جانشین معزول خمینی در نامه‌یی به او نوشت:
«آیا می‌دانید در زندان‌های جمهوری اسلامی به نام اسلام جنایاتی شده که هرگز نظیر آن در رژیم منحوس شاه نشده است؟ آیا می‌دانید عده زیادی زیر شکنجه بازجوها مردند؟ آیا می‌دانید در زندان مشهد در اثر نبودن پزشک و نرسیدن به زندانی‌های دختر جوان بعداً ناچار شدند حدود ۲۵دختر را با اخراج تخمدان یا رحم ناقص کنند؟ آیا می‌دانید در زندان شیراز دختری روزه‌دار را با جرمی مختصر بلافاصله پس از افطار اعدام کردند؟ آیا می‌دانید در بعضی زندان‌های جمهوری اسلامی دختران جوان را به زور تصرف کردند؟ آیا می‌دانید هنگام بازجویی دختران استعمال الفاظ رکیک ناموسی رایج است؟ آیا می‌دانید چه بسیارند زندانیانی که در اثر شکنجه‌های بی‌رویه کور یا کر یا فلج یا مبتلا به دردهای مزمن شده‌اند که کسی به داد آنان نمی‌رسد؟»(برگرفته از کتاب خاطرات منتظری)
شکنجه و دیگر مجازات‌های ضدبشری در این قوانین آخوندساخته نهادینه شده است. صدور حکم شلاق، سنگسار، قطع عضو، درآوردن چشم و به‌دار کشیدن، از مصادیق شکنجه و مرگ توأم با عذاب هستند که این رژیم آنها را به نام خدا و دین به قانون خود تبدیل کرده است. برای این‌که تصوری از نهادینه شدن شکنجه در این رژیم داشته باشیم، بر بخشی از یک سخنرانی علنی، ایراد‌شده در نمایش جمعه درنگ می‌کنیم.
آخوند زرندی امام جمعهٔ وقت کرمانشاه:
«خدا به نیروهای انتظامی قدرت بدهد... انشاءالله حضور بیشتر داشته باشند که دست و پای این‌هایی که امنیت جامعه را دارند از بین می‌برند... ببرند. قوه قضاییه هم انشاءالله یک چند تا از این‌هایی که شرایطش هست بیاورد در یکی از میادین دست‌های این‌ها را ببرد که عبرت برای دیگران باشد... من قول می‌دهم که جامعه درست می‌شود.»(مجاهد۳۸۰، ۱۱اسفند۷۶)
«قوانین داخلی»! اسم مستعار شکنجه
روز دوم تیر ۱۴۰۳ هم‌زمان با روز جهانی منع شکنجه، خامنه‌ای در دیدار خود با قصابان قضاییه از شکنجه‌های قرون‌وسطایی و وحشیانهٔ این رژیم برای اعتراف‌گیری و مرگ توأم با عذاب، تحت عنوان «قوانین داخلی»! دفاع کرد و گفت:
«بعضی از قضات محترم در احکام قضایی‌شون استناد می‌کنند به مبانی حقوق‌بشری غرب این غلطه... قاضی ما نمی‌تونه استناد کنه برای حکم خودش به غیرقانون داخلی کشور باید به قوانین داخلی انجام بگیره...»
او با رذالت تمام اعلامیهٔ حقوق‌بشر و دیگر قوانین انسان‌دوستانهٔ بین‌المللی را «غربی» نامید تا دست دژخیمانش را در سرکوب باز بگذارد. چسباندن انگ غربی به دست‌آوردهای ارزشمند بشری یک روش نخ‌نما و افشا شدهٔ فاشیسم دینی است و بیش‌از‌پیش تعارض ماهوی این رژیم را با جامعهٔ جهانی و تمدن کنونی برجسته می‌سازد.
در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق‌بشر آمده است: «هیچ کس را نمی‌توان شکنجه کرد یا مورد عقوبت یا روش‌های وحشیانه و غیرانسانی یا اهانت‌آمیز قرار داد.»
در مادهٔ ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی تصریح شده است: «هیچ کس را نمی‌توان مورد آزاد و شکنجه یا مجازات‌های یا رفتارهای ظالمانه یا خلاف انسانی یا ترذیلی قرار داد. مخصوصاً قرار دادن یک شخص تحت آزمایش‌های پزشکی یا علمی بدون رضایت آزادانهٔ او ممنوع است».
***
در روز جهانی منع شکنجه و دفاع از قربانیان آن، بار دیگر تأکید می‌کنیم که آنچه این رژیم می‌خواهد به نام «قوانین داخلی» و «احکام دین و شرع» به خورد جامعهٔ جهانی بدهد، تئوریزه کردن و نهادینه‌ساختن شکنجه در اشکال وحشیانه و موهن آن است. این قوانین هیچ ربطی به مردم ایران ندارد و برانداختن آنها حق مشروع مردم ایران و کانون‌های شورشی است.
