سندیکای نیشکر هفت‌تپه از تجمع بیش از هزار تن از کارگران نی‌بر خبر داد. این کارگران برای تعیین‌تکلیف کارهایشان در محل شرکت تجمع اعتراضی برگزار کرده‌اند. کارگران نی بر پس از پایان بهره‌برداری، طبق روال گذشته، در بخشهای دیگر شرکت مثل اداره کشاورزی مجدد مشغول به کار می‌شدند.
لازم به یادآوریست که با پایان اردیبهشت ماه، دستمزدهای سه ماهه اسفند ۹۶و فروردین و اردیبهشت ۹۷این کارگران محروم پرداخت نشده است.
کارگران بخشهای مختلف کارخانه نیشکر هفت‌تپه در اسفند سال گذشته نیز بارها در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق عقب‌افتاده و پاداش سالیانه و برگشت مدیران فاسد و غارتگر قبلی دست به اعتصاب زدند. کارگران بازنشسته این کارخانه نیز در این حرکت اعتراضی شرکت داشتند و شورای ملی مقاومت ایران نیز در این رابطه اطلاعیه‌ای صادر کرد.
آنها در اعتراض به بی‌اعتنایی و پاسخگو نبودن مدیریت کارخانه، از خروج رستمی و سیفوری از سهامداران عمده این شرکت جلوگیری کردند و آنها را به ساختمان مدیریت منتقل کردند.
به‌دنبال مذاکرات کارگران و رستمی و سیفوری سرانجام آنها اعلام کردند که فقط دومیلیون و پانصد هزار تومان از طلب پنجاه الی هفتاد میلیون تومانی کارگران را می‌پردازند و بقیه آن را در آبان ماه ۹۷ پرداخت خواهند کرد. این پاسخ که معنایی جز طفره رفتن از حل مشکلات کارگران نداشت، خشم کارگران را برانگیخت و حاضر به قبول آن نشدند.
به‌دنبال آن، سیفوری، حواله ۲۵کیلویی شکر که قرار بود به کارگران شاغل داده شود را پاره کرد. این اقدام بیش‌از‌پیش خشم کارگران را برانگیخت و شیشه‌های ساختمان مدیریت شرکت را شکستند. به‌دنبال آن مأموران نیروی سرکوبگر انتظامی در محل حاضر شدند و مدیران مزدور این شرکت را فراری دادند.
وضعیت فاجعه‌بار زندگی کارگران محروم این صنعت عظیم نتیجه بلافصل چنگ انداختن مقامات رژیم بر صنعت نیشکر است. آخوندهای حکومتی با هدف کسب درآمدهای نجومی به جای گسترش این صنعت که روزگاری از قطب‌های اقتصادی کشور بود، به واردات بی‌رویه شکر دست‌زده‌اند. در نتیجه اکنون کارگران صنعت نیشکر از جمله کارگران نیشکر هفت‌تپه برخلاف کار مشقت‌بار خود ماههای متوالی دستمزدی دریافت نمی‌کنند و فشاری طاقت‌فرسا به‌خاطر ناتوانی در پرداخت بدهی‌های سنگین و گرسنگی و محرومیت شدید بر آنها تحمیل می‌شود.
علی نقدی کارگر به جان آمده نی‌بر کارخانه نیشکر هفت‌تپه روز هشتم اسفند در اعتراض به این همه ظلم و بی‌اعتنایی مقامات رژیم به معضلات فزاینده کارگران، با خودکشی به زندگی پر رنج خود پایان داد.
