۱مهر – ۲۳سپتامبر:
هر سال در ایران زنگ مدارس و بسیاری از موسسات آموزش عالی و دانشگاهها با آغاز ماه مهر بهصدا درمیآید. مدرسه (دوره دبستان) به معنی امروزیش اولین بار در ایران توسط میرزا حسن رشدیه در تبریز در سال ۱۲۶۷ شمسی تأسیس شد. سپس در تهران و بعد از آن در سایر شهرهای بزرگ دایر گردید. دبستان جدید بر خلاف مکتبخانههای قدیم, دارای تخته سیاه و نیمکت بود و کتابهای آموزشی و نحوه تدریس هم با سابق فرق داشت و امر آموزش را برای کودکان سهل میکرد. محل مدرسه نیز دیگر در مسجد یا خانه ملا نبود.
در دوران حاکمیت رژیم ضدایرانی آخوندی که عمده درآمد ملی صرف سرکوب مردم و بهخصوص جوانان میشود، آموزش و پرورش و نیز آموزش عالی سیر نزولی را طی کرده و بهجای آموزش و تحصیل، موج سرکوب و فجایع فزاینده اجتماعی اساساً لایههای جوان میهن را هدف قرار داده است. ازکودکان خیابانی تا دختران فراری و از قریب ۶۰۰ هزار دستگیری در سال که مطابق آمار خود رژیم غالب آنها در سنین ۱۹ تا ۲۵ سال هستند و ۳۰ درصد آنان را جوانان زیر ۱۸ سال تشکیل میدهند. تا موج جوانان و نوجوانانی که با قساوت تمام توسط رژیم ددمنش اعدام میشوند. یا شلاق خورده و در خیابانها گردانده و تحقیر میگردند و تا ۶۰ درصد معتادان کشور که نوجوانان ۱۴ تا ۱۶ ساله هستند و تا موج بیکاری که قریب ۱۰ میلیون جوان ایرانی روزمره از آن رنج میبرند و قریب یک هزار و۶۶۰ جوان که سالانه بهعلت فقر و محرومیت خودکشی میکنند. اما در برابر این موج تباهی، مردم ایران از مقاومتی جان برکف، جبرشکن و سرشار از ارزشهای انسانی و انقلابی برخوردار است که چشمانداز آرمانی همین نیروی جوان را برای رهایی از چنگال این رژیم ضدبشری و ساختن ایران آباد و آزاد تشکیل میدهد.