9بهمن 1357
امروز دانشجویان دانشگاه تهران در بیانیه‌يی، مبارزات مجاهدین خلق ایران در برابر رژیم سرسپرده شاه را ستودند. در این بیانیه آمده است: مجاهدین کسانی بودند که در سخت‌ترین شرایط خفقان و دیکتاتوری پلیسی، سرسختانه بر مواضع اصولی خود پافشاری کرده و به مبارزه خود علیه رژیم ادامه دادند.
”کارگران، نقش سرنوشت‌ساز در انقلاب ایران دارند“. این پیام مسعود رجوی و موسی خیابانی به کارگرانی است که برای دیدن مجاهدین از بندرسته گرد آمده بودند.
انقلاب روز به روز اوج می‌گیرد. دیروز غلامحسین دانشی نماینده مزدور آبادان در مجلس رژیم، در مقابل خانه‌اش هدف گلوله قرار گرفت. مردمی که به سمت او شلیک کرده بودند، صحنه را ترک کردند.
مزدوران، هراسناکند. به دنبال شلیک به یک نماینده مزدور رژیم، امروز تعدادی از نمایندگان مجلس اعلام کردند استعفا خواهند داد.
هیچ مزدوری از انتقام خشم خلق در امان نیست. امروز یک اتوبوس ارتش که تعدادی از چماق‌بدستان را حمل می‌کرد و در میدان 24اسفند 2 تظاهرکننده را زیر گرفته بود، در میدان کندی توسط مردم به دام افتاد و به آتش کشیده شد.
در ادامه ریزش نیروهای رژیم، امروز کارکنان کارخانه مسلسل‌سازی ارتش شاهنشاهی، طی اطلاعیه‌يی، حمایت خود را از قیام مردم ایران اعلام کردند.
پدرطالقانی همراه با تعداد دیگری از روحانیان در مسجد دانشگاه تهران متحصن شد.
اعتصاب و تحصن در میان تمامی اقشار، گسترده می‌شود. امروز خبر تصمیم بانکهای کشور برای اعتصاب مطلق اعلام شد. این تصمیم، ضربه سختی به شریان اقتصادی دیکتاتوری وارد خواهد کرد.
کارکنان مخابرات نیز برای همبستگی با شهدای قیام بیرجند اعلام اعتصاب کردند.
لحظات شهادت و حماسه: امروز کیهان، عکس صحنه‌هایی از درگیریهای روز جمعه را چاپ کرد.
امروز دانشگاه تهران مملو از خشم و فریاد بود. مردم خشمگین، دسته دسته به دانشگاه تهران می‌آمدند. آنها به‌خاطر کشتار وحشیانه روز جمعه که توسط نیروهای سرکوبگر شاه صورت گرفت پای بر زمین کوبیده و فریاد می‌زدند:
فلق دوباره رنگ خون گرفت/ به‌سر حجابی لاله‌گون گرفت/ سعید محسن جان به کف نهاد/ رضایی ما جان خود بداد/ جهاد جهاد جهاد
از طرف دیگر شهرهای ایران، یکپارچه صحنه‌های خروش و قیام بود. خرم‌آباد، درود، ارسنجان، بم، همدان، شاهی، بابلسر، رودسر، چالوس، کرمان، مشهد، شیراز و شهرهای دیگر
با پیشرفت قیام، باید که با سازمان کار مشخص ضربه‌های کاری‌تری به دیکتاتوری وارد ساخت. مردم در بیانیه‌های مختلف، خواهان سازمان‌یافته شدن قیام شدند.
در همین راستا گروههای امداد در شهرها تشکیل شد.
