8بهمن 1357
6ساعت جنگ خونین در تهران
میدان شهیاد، امروز شاهد تظاهرات مردم بود. آنگاه مردم به سمت دانشگاه تهران به‌راه افتادند. دانشگاه تهران امروز باز بود و گروههای زیادی از مردم در اطراف آن به چشم می‌خوردند.
وحشت سراپای رژیم را فرا گرفته. در مقابل، دیکتاتوری یکبار دیگر دست به حمله به کانون همیشه فروزان قیام، دانشگاه می‌زند. دانشگاه صنعتی تهران آماج حمله‌های چماق بدستان رژیم گشت.
خونبهای آزادی در تظاهرات و برخوردهای خونین در تهران و شهرستانها، دهها نفر شهید شدند.
مردم با شهدا تجدید عهد می‌کنند. تشییع جنازه معلم شهید احمد عطاآفرین در آستانه اشرفیه توسط هزاران تن از مردم برگزار شد.
خونهایی که از پیکر خلق، سنگفرش خیابانها را گلگون کرد، شراره‌های خشم را شعله‌ور ساخت. میدانهای 24اسفند، ژاله، فوزیه، خیابانهای فرح‌آباد، شهباز، آیزنهاور، امیرآباد و مقابل دانشگاه تهران، صحنه نبردهای خیابانی مردم با نیروهای سرکوبگر بود.
همزمان با درگیریهای خیابانی، کارگران صنعت نفت با اعتصاب خود، ضربات خردکننده‌يی به دیکتاتوری وارد می‌کنند. این کارگران در اطلاعیه شماره 7 خود اعلام کردند: وارد مرحله جدیدی از مبارزات شده‌ایم.
کارکنان سفارت ایران در کانادا نیز همبستگی خود با قیام مردم ایران را اعلام کرده، سفارت را می‌بندند.
وقتی خلقی در برابر دیکتاتور به‌پاخاست، وجدانهای بیدار جهان در کنار او قرار می‌گیرند. حزب سوسیالیست فرانسه با مبارزات مردم ایران برای آزادی اعلام همبستگی کرد.
همزمان انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در نامه‌يی به دبیرکل ملل متحد، کورت والدهایم اعلام کرد: صدای اعتراض ما را به گوش جهانیان برسانید.
مادری از فرزند مبارزش می‌گوید: پسرم بهروز دهقانی مانند دیگر شهدای سازمان مجاهدین و چریکهای فدایی از ظلم دیکتاتوری دست به اسلحه برد و به مبارزه برخاست و به شهادت رسید. این مادر در خاطره‌‌يی گفت: روزی در زندان که به ملاقات پسرم رفتم، زنی شکنجه‌شده را دیدم. تصویر این زن دلاور که در برابر شکنجه‌گران ساواک ایستاده بود، همیشه در ذهنم نقش بست. بعدها فهمیدم او معصومه شادمانی، عضو سازمان مجاهدین خلق ایران است.
