۱۹ شهریور ۱۳۵۸ - ۱۰ سپتامبر ۱۹۸۰:
روز ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ پدرطالقانی، این روح بزرگ و راستین انقلاب ضدسلطنتی پس از ۴۰سال مبارزه مستمر علیه دیکتاتوری و استبداد و تحمل سالها رنج تبعید و زندان از دامان پرمهر خلق به‌سوی ابدیت پرکشید.
پدرطالقانی، مبارزات خود را از آغاز نوجوانی در حکومت رضاخان شروع کرد و در زمان سلطنت محمدرضاشاه خائن، این مسیر را ادامه داد و همواره در صفوف مقدم جبهه میهنی و مردمی علیه دیکتاتوری حاکم و ارتجاع مذهبی قرار داشت. پدرطالقانی در این دوران چندین‌بار دستگیر شد و به زندان و تبعید رفت.
بی‌شک خطیرترین دوران حیات او دوره پایانی عمرش بود که در مقابل هیولای دیکتاتوری مذهبی قرار گرفت و در مقابل دشمنی آشکاری که از همان ابتدا خمینی و اعوان و انصارش علیه فرزندان مجاهد و مبارز مردم اعمال می‌کردند، به‌دفاع برخاست و درحالی‌که خمینی باوقاحت، مجاهدین و بنیانگذارانشان را منافق خطاب می‌کرد پدرطالقانی آنانرا شاگردان مؤمن و دلداده مکتب قرآن می‌دانست و درپیامی به‌مناسبت سالروز شهادت بنیانگذاران سازمان، ضمن تجلیل از آنها گفت:
«آنها گوهرهای درخشانی بودند که در تاریکی درخشیدند، حنیف‌نژاد، بدیع‌زادگان، عسکری‌زاده، مشکین‌فام، ناصر صادق، از همین تابندگان بودند. اینها راه جهاد را گشودند و از خون آنها سیلابها برخاست. درود و رحمت خداوند و همه خلق بر روان آنها باد».
