۲۷ نوامبر سال هشتم پیش از میلاد - ۶ آذر:
دراین روز هوراس، شاعر، طنزپرداز و مورخ رومی درگذشت.
شانزده قرن بعد، در دوران رنسانس ، لقب شاعر ملی و پدر شعر ایتالیا(روم) به او داده شد.
چند ماه پس از مرگ هوراس، شاعر دیگر روم، ماله چناس نیز فوت کرد .ماله چناس، نخستین کانون شعر و شعرا را در خانه خود در شهر رم ایجاد کرده بود که هوراس و چند شاعر دیگر در آنجا جمع می‌شدند و اشعار خود را برای یکدیگر می‌خواندند. ورود به این جلسات برای همگان آزاد بود و می‌توانستند در بحث و مذاکرات هم شرکت کنند.
هوراس از شاعران سرشناس رومی است.
کوینتوس هوراسیوس فلاکس Quintus Horatius Flaccus در دهکده ونوزیا در آپولیا بدنیا آمد.
هوراس در اشعار خویش از خود و دیگران انتقاد کرده و اخلاق زشت و شهوت پرستی و آزمندی و حرص و ولع رومیان را وصف می‌کند.
هوراس، مضامینی در هنر شاعری، فراهم و بصورت اندرز عرضه نمود. وی چنین گفته بود:
موضوعی را که درخور قدرت شما باشد انتخاب کنید، اما برحذر باشید که همچون آن کوه داستانی، پس از درد بسیار، موش نزائید. کتاب دلخواه، آن است که در آن واحد، آموزنده و سرگرمی‌آور باشد.
هر کس، چیز مفید را با چیز دلپذیر درآمیخته باشد، صدای احسنت را برخواهد آورد.
از بکار بردن الفاظ جدید یا منسوخ یا بسیار طویل خودداری کنید.
تا آن حد که به روشنی کلام برنخورد، سخن را به اختصار بگوئید. مستقیم و لُبٌ مطلب را بکاوید. هنگام سرودن شعر، مپندارید که احساس، کار همه چیز را انجام می‌دهد. راست است که اگر بخواهید خواننده، احساسی را درک کند، شما خود، باید آن احساس را درک کرده باشید. اگر بخواهی مرا دریابی نخست باید من خود، همان را دریافته باشم. اما هنر، ادراک نیست بلکه صورت و ظاهر است.
برای آنکه بتوانید صورت هنری را بیافرینید، آثار یونانیان را شبانه روز مطالعه کنید.
هوراس از شاعران سرشناس رومی است.
کوینتوس هوراسیوس فلاکس Quintus Horatius Flaccus در دهکده ونوزیا در آپولیا بدنیا آمد.
هوراس در اشعار خویش از خود و دیگران انتقاد کرده و اخلاق زشت و شهوت پرستی و آزمندی و حرص و ولع رومیان را وصف می‌کند.
هوراس، مضامینی در هنر شاعری، فراهم و بصورت اندرز عرضه نمود. وی چنین گفته بود:
موضوعی را که درخور قدرت شما باشد انتخاب کنید، اما برحذر باشید که همچون آن کوه داستانی، پس از درد بسیار، موش نزائید. کتاب دلخواه، آن است که در آن واحد، آموزنده و سرگرمی‌آور باشد.
هر کس، چیز مفید را با چیز دلپذیر درآمیخته باشد، صدای احسنت را برخواهد آورد.
از بکار بردن الفاظ جدید یا منسوخ یا بسیار طویل خودداری کنید.
تا آن حد که به روشنی کلام برنخورد، سخن را به اختصار بگوئید. مستقیم و لُبٌ مطلب را بکاوید. هنگام سرودن شعر، مپندارید که احساس، کار همه چیز را انجام می‌دهد. راست است که اگر بخواهید خواننده، احساسی را درک کند، شما خود، باید آن احساس را درک کرده باشید. اگر بخواهی مرا دریابی نخست باید من خود، همان را دریافته باشم. اما هنر، ادراک نیست بلکه صورت و ظاهر است.
برای آنکه بتوانید صورت هنری را بیافرینید، آثار یونانیان را شبانه روز مطالعه کنید.
تقریباً هر چه می‌نویسید پاک کنید، هر «پاره ارغوانی» (خود نمایانه) را قلم بزنید.
اثر خود را به نقادان توانا بسپرید و از دوستان خود بپرهیزید. اگر از این خوان‌ها گذشت، هشت سال آن را به کناری نهید. اگر در آن هنگام، فایده فراموشی را در نیافتید، آن را انتشار دهید، اما به یاد داشته باشید که جز به مرور زمان هرگز بیاد نخواهد آمد. اگر نمایشنامه می‌نویسید، بگذارید نفس نمایش و نه کلمات شما، داستان را نقل و افراد نمایش را تصویر کند.
وی از مشرب زنون پیروی می‌کرد. چنانچه خود گفته است:
«پس کیست که آزاد باشد؟»
«خردمند، آنکه بر خود چیره باشد، آنکه نه مرگش بترساند، نه فقر، نه کُند و زنجیر. آنکه تمنیات خود را نهیب می‌زند، بلندپروازی را شماتت می‌کند و بخودی خود کامل است». (نقل از تاریخ تمدن ویل دورانت ترجمه پرویز داریوش جلد هشتم.)
وی از مشرب زنون پیروی می‌کرد. چنانچه خود گفته است:
«پس کیست که آزاد باشد؟»
«خردمند، آنکه بر خود چیره باشد، آنکه نه مرگش بترساند، نه فقر، نه کُند و زنجیر. آنکه تمنیات خود را نهیب می‌زند، بلندپروازی را شماتت می‌کند و بخودی خود کامل است». (نقل از تاریخ تمدن ویل دورانت ترجمه پرویز داریوش جلد هشتم.)
