۲۱ژوئن۱۹۰۸ - ۳۱خرداد۱۲۸۷:
روز ۲۱ ژوئن سال ۱۹۰۸ نیکلای آندروئُویچ ریمسکی کورساکف، آهنگساز روسی در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
کورساکف، موسیقی را از یک گروه نوازنده که در همسایگی او اقامت داشتند فراگرفت. هنگامیکه بهعنوان افسرنیروی دریایی خدمت میکرد به هر بندری میرسید آهنگی میساخت و برای دوستان خود در کنسرواتوار پطرزبورگ میفرستاد.
کورساکف سرانجام خود بهاستادی کنسرواتوار پطرزبورگ رسید.او شاگردان بسیاری درموسیقی تربیت کرده است. ازجمله آنها استراوینسکی بود که بعدها تحول بزرگی درموسیقی روسیه ایجادکرد.
ازآثار معروف کورساکف میتوان «ایوان مخوف»، «یک شب ماه می( MAY) »، «خروس طلایی» و «شهرزاد» رانام برد».
کورساکف بارها بهدلیل مخالفت با دیکتاتوری تزار مورد تعقیب و بازداشت قرار گرفت.
کورساکف، موسیقی را از یک گروه نوازنده که در همسایگی او اقامت داشتند فراگرفت. هنگامیکه بهعنوان افسرنیروی دریایی خدمت میکرد به هر بندری میرسید آهنگی میساخت و برای دوستان خود در کنسرواتوار پطرزبورگ میفرستاد.
کورساکف سرانجام خود بهاستادی کنسرواتوار پطرزبورگ رسید.او شاگردان بسیاری درموسیقی تربیت کرده است. ازجمله آنها استراوینسکی بود که بعدها تحول بزرگی درموسیقی روسیه ایجادکرد.
ازآثار معروف کورساکف میتوان «ایوان مخوف»، «یک شب ماه می( MAY) »، «خروس طلایی» و «شهرزاد» رانام برد».
کورساکف بارها بهدلیل مخالفت با دیکتاتوری تزار مورد تعقیب و بازداشت قرار گرفت.
درفاصله یکشنبه خونین نهم ژانویه تا دسامبر ۱۹۰۵، روسیه از اعتصابها، برخوردها و تظاهرات اقشار مختلف بهخصوص دانشجویان در غلیان بود.
کنسرواتوار پترزبورگ نیز به دو اردو تقسیم شده بود. قسمت اعظم دانشجویان بههمراه عده قلیلی از استادان، طرفدار انقلاب بودند.
کورساکف، که آنزمان هم از مفاخر روسیه به شمار میرفت در همین اردو و درکنار دانشجویان انقلابی قرار داشت.
هنگامیکه از طرف مدیر کنسرواتوار، به استادان ابلاغ شد که لیست دانشجویان فعال در اعتصابها را تهیه کنند، کورساکف در لحظه به وی پیشنهاد کرد که از مدیریت کنسرواتوار استعفا کند. این عکسالعمل باعث شد که خود آهنگساز را با همه شهرت و محبوبیتی که داشت از کنسرواتوار اخراج کنند. بهدنبال وی، سایر اساتید مترقی که از این عمل بهخشم آمده بودند از کار خود کناره گرفتند.
چند روز بعداز این واقعه، کورساکف، اپرای «اسکلت فناناپذیر» را بهروی صحنه آورد.
کورساکف، حرف و عکسالعمل واقعی خود را نسبت به حکومت بیرحم و سرکوبگر تزار در قالب این اثر بیان کرد. هنگامیکه «بوریا» قهرمان این داستان دروازه مقر فرمانروایی ظلم و بیداد را درهم میشکند، صدای آواز کر از پشت صحنه اینچنین بهگوش میرسد:
کنسرواتوار پترزبورگ نیز به دو اردو تقسیم شده بود. قسمت اعظم دانشجویان بههمراه عده قلیلی از استادان، طرفدار انقلاب بودند.
کورساکف، که آنزمان هم از مفاخر روسیه به شمار میرفت در همین اردو و درکنار دانشجویان انقلابی قرار داشت.
هنگامیکه از طرف مدیر کنسرواتوار، به استادان ابلاغ شد که لیست دانشجویان فعال در اعتصابها را تهیه کنند، کورساکف در لحظه به وی پیشنهاد کرد که از مدیریت کنسرواتوار استعفا کند. این عکسالعمل باعث شد که خود آهنگساز را با همه شهرت و محبوبیتی که داشت از کنسرواتوار اخراج کنند. بهدنبال وی، سایر اساتید مترقی که از این عمل بهخشم آمده بودند از کار خود کناره گرفتند.
چند روز بعداز این واقعه، کورساکف، اپرای «اسکلت فناناپذیر» را بهروی صحنه آورد.
کورساکف، حرف و عکسالعمل واقعی خود را نسبت به حکومت بیرحم و سرکوبگر تزار در قالب این اثر بیان کرد. هنگامیکه «بوریا» قهرمان این داستان دروازه مقر فرمانروایی ظلم و بیداد را درهم میشکند، صدای آواز کر از پشت صحنه اینچنین بهگوش میرسد:
«رهایی یافتهاید، آزاد شدهاید، بوریا دروازه را باز کرده است»
و بوریای پهلوان به اسرا درود میفرستد. در اینجا تماشاگران حاضر در سالن نمایش معنی واقعی این اپرا و قصه را درک کردند. در میان تماشاگران، ولولهیی رخ میدهد و جریان نمایش تبدیل به یک تظاهرات اعتراضآمیز میشود. گاردهای سرکوبگر به سالن تئاتر احضار میشوند، اپرای کورساکف توقیف و خود آهنگساز تحتنظر نیروهای امنیتی قرار میگرد. اما اعتراض و انقلاب ادامه پیدا کرد و شعله آنهمهجا را فرا گرفت.
آخرین اپرای کورساکف نیز در سال ۱۹۰۶ و در جهت مخالفت با استبداد نگارش یافت. اسم این اثر، «خروس طلایی» نام داشت.
و بوریای پهلوان به اسرا درود میفرستد. در اینجا تماشاگران حاضر در سالن نمایش معنی واقعی این اپرا و قصه را درک کردند. در میان تماشاگران، ولولهیی رخ میدهد و جریان نمایش تبدیل به یک تظاهرات اعتراضآمیز میشود. گاردهای سرکوبگر به سالن تئاتر احضار میشوند، اپرای کورساکف توقیف و خود آهنگساز تحتنظر نیروهای امنیتی قرار میگرد. اما اعتراض و انقلاب ادامه پیدا کرد و شعله آنهمهجا را فرا گرفت.
آخرین اپرای کورساکف نیز در سال ۱۹۰۶ و در جهت مخالفت با استبداد نگارش یافت. اسم این اثر، «خروس طلایی» نام داشت.