۷ اردیبهشت ۱۳۶۰– ۲۷ آوریل۱۹۸۱:
دراين روز، تظاهراتی به دعوت مادران هوادار مجاهدین با همراهی جمعیتی نزدیک به ۲۰۰هزار تن درتهران برگزار گردید.
این تظاهرات ، در اعتراض به حملات پاسداران و چماقداران خمینی به هواداران مجاهدین بود که تا این زمان منجر به شهادت دهها میلیشیای مجاهدخلق در شهرهای مختلف ایران شده بود.
رژیم خمینی به‌رغم بسیج نیروهای سرکوبگرش، در برابر موج عظیم زنان، مادران و مردم حمایت‌کننده از آنان غافلگیر شد.
پاسداران و دیگر عوامل رژیم بارها به صفوف تظاهرکنندگان حمله کردند و ۲ تن از هواداران مجاهدین به نامهای ودود پیراهنی (دانش آموز) و خلیل اجاقی ( کارگر) را به‌شهادت رساندند و دهها تن را مجروح کردند، اما نتوانستند صفوف فشرده و مستحکم راهپیمایان را متلاشی کنند.و بدین‌ترتیب، تظاهرات تا پایان مقصد خود که دفتر پدرطالقانی بود ادامه یافت و با موفقیت به پایان رسید.
این راهپیمایی که با حضور و شرکت فعال زنان، برگزارشد، لرزه بر اندام رژیم انداخت و تأثیر بسزایی در افشای عملکردهای ارتجاعی خمینی و دارودسته‌اش داشت.
تظاهرات مادران همچنین نشان داد که خانواده‌های مجاهدین در حمایت از فرزندان مجاهدشان کوتاه نخواهند آمد و خود را شریک در آرمانهای آزادیخواهانه آنان می‌دانند.
