۸ آوریل ۱۹۷۳ –۱۹ فروردین۱۳۵۲:
پیکاسو در ۲۵اکتبر سال ۱۸۸۱ در شهر مالاگا در اسپانیا به‌دنیا آمد.
او که از مبارزین وطن‌پرست اسپانیا بود نقاشی را از پدرش آموخت و اولین نقاشیهای خود را در سن ۹سالگی کشید که علی‌رغم سادگی، از نبوغ استثنایی او حکایت می‌کرد. وی سپس به‌مدرسه هنرهای زیبا در بارسلون رفت.
تاریخچه نقاشیهای پیکاسو را به‌چند دوره تقسیم کرده‌اند:
اولین دوره از زندگی هنری او دوران آبی نام دارد که از سال ۱۸۹۹ تا سال ۱۹۰۵ می‌باشد. علت این نامگذاری، استفاده از رنگ آبی در تابلوهای او در این دوران بود. جهان وی در این‌دوره، جهان زجرکشیده‌ها، بدکاران و بینوایان بود.
پیکاسو، تابلوی مشهور خود به‌نام ”زندگی” را در این دوران کشید.
در سال ۱۹۰۶ دوران قرمز شروع می‌شود که تابلوی ”بچه” حاصل این دوره از دستاوردهای اوست.
در سال ۱۹۰۷ او شيوه‌يي را بنا نهاد که ابتدای کوبيسم بود یعنی یک زبان تصویری جدید که پیکاسو خودش آن را در سال ۱۹۲۵ تکمیل کرد و به‌عنوان مکتب «کوبیسم» » به‌جهان هنری ارائه داد.
مهمترین ویژگیهای تابلوهای پیکاسو این بود که سرشار از احساسات درونی او بود. او معتقد بود که باید احساس خود را نسبت به‌اشیاء تصحیح کند نه آن‌چیزی را که می‌بیند.
در سال ۱۹۳۶ با جنگ داخلی اسپانیا، دوران نقاشیهای سیاسی پیکاسو هم به‌اوج خود رسید و تابلوی معروف «گوئرنیکا» » که بسیاری از منتقدین، آن‌را بزرگترین اثر سیاسی او می‌دانند در این دوران کشیده شد.
پیکاسو درسال ۱۹۴۴ به‌حزب کمونیست پیوست و در سال ۱۹۴۹ لیتوگرافی ”کبوتر” او به‌عنوان سمبل کنگره صلح جهانی شناخته شد .
قدرت خلاقیت پیکاسو باعث شد که او در خیلی از زمینه‌ها ایفای نقش کند. از نقاشی برای رستورانها گرفته تا دکورهای مشهوری که برای کمپانی باله‌ی شوروی تهیه کرد.
پیکاسو در زمینه لیتوگرافی نیز خالق تکنیکهای جدیدی بود و همینطور پرتره‌های زیادی از او به‌یادگار مانده است. پابلو پیکاسو این نابغه هنر عصر حاضر در ۸آوریل ۱۹۷۳ در فرانسه درگذشت.
