۱اسفند ۱۳۵۸ - شرکت مجاهدین در انتخابات دوره اول مجلس شورا

• خمینی اسلام مورد نظرش را که در حقیقت تئوری تحمیل استبداد ولایت فقیه به جامعهٔ انقلابی آن روزگار بود، موذیانه و فرصت‌طلبانه پیش می‌برد و گام‌به‌گام از مقاصد شوم خودش پرده برمی‌داشت.

• مجاهدین تصمیم به شرکت در اولین انتخابات مجلس شورای ملی گرفتند. این انتخابات،‌ پس از انتخابات مجلس خبرگان و انتخابات ریاست جمهوری، آخرین تجربه برای ادامهٔ یک زندگی مسالمت‌آمیز سیاسی محسوب می‌شد.

• خمینی یقین داشت که در صورت اصلاح شدن رژیم و برگزاری انتخابات آزاد دیگر جایی برای ولایت فقیه باقی نمی‌ماند.

ظهور در چشم‌انداز هیولای استبداد 

در بررسی وقایع و سرفصل‌های مربوط به انقلاب نوین مردم ایران، دوران دو و نیم‌ساله افشاگری سیاسی که مجاهدین آن را «فاز سیاسی» می‌نامند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از آنجا که جامعهٔ سال ۵۸، جامعه‌ای برآمده از انقلاب ضدسلطنتی و شعارهای آرمان‌خواهانهٔ آن بود و مردم تازه یک استبداد شاهنشاهی را برانداخته بودند، به همین دلیل حاکمیت ارتجاع را برنمی‌تابیدند. خمینی این را به‌خوبی می‌دانست. او اسلام مورد نظرش را که در حقیقت تئوری تحمیل استبداد ولایت فقیه به جامعهٔ انقلابی آن روزگار بود، موذیانه و فرصت‌طلبانه پیش می‌برد و گام‌به‌گام از مقاصد شوم خودش پرده برمی‌داشت.

بنیانگذار استبداد مذهبی، برای استقرار نهادهای مربوط به خلافت ارتجاعی خود، از کلیدواژه‌های جاافتادهٔ انقلاب ضدسلطنتی در فرهنگ انقلابی مردم سوء‌استفاده می‌کرد و گام‌به‌گام مقاصد شوم خود را پیش می‌برد. یکی از این کلیدواژه‌ها «انتخابات آزاد» بود؛ هم‌چنان که تا آن زمان مجلس، «مجلس شورای ملی» خوانده می‌شد، نه «مجلس شورای اسلامی».

تعارض اجتناب‌ناپذیر بین آزادی و ارتجاع 

بنابراین خمینی اعتقادی به انتخابات نداشت؛ آن هم انتخاباتی که در آن نیروهای ترقی‌خواه و دموکراتیک امکان شرکت برابر داشته باشند. سازمان مجاهدین با شناختی که از خمینی و جریان ارتجاعی داشت، درصدد بود تا آنجا می‌تواند، تعارض در چشم‌انداز خمینی با نیروهای انقلابی را به تأخیر بیاندازد و به این ترتیب عمر بهار زودگذر آزادی را قدری طولانی‌تر نماید. این بازخرید زمان به نیروهای انقلابی فرصت می‌داد خود را سامان و سازمان دهند.

بعد از حذف کاندیدای نیروهای ترقی‌خواه(مسعود رجوی) از انتخابات ریاست جمهوری و در حالی‌که هنوز یک سال از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی نمی‌گذشت، مجاهدین تصمیم به شرکت در اولین انتخابات مجلس شورای ملی گرفتند. این انتخابات،‌ پس از انتخابات مجلس خبرگان و انتخابات ریاست‌جمهوری، آخرین تجربه برای ادامهٔ یک زندگی مسالمت‌آمیز سیاسی محسوب می‌شد.

بعد از چهل سال هنوز برخی مدعیان قلابی اصلاحات، هنوز برای فریب افکار عمومی دم از اصلاحات می‌زنند. برخی نیز درصدد آن هستند که از طریق یک رفراندوم استبداد قهار دینی را کنار بزنند؛ حال آن که مردم ایران در قیام دی ۹۶ با شعار «دیگه تمومه ماجرا» پایان این نوع فریبکاریها و آب به آسیاب نظام ولایت فقیه ریختن‌ها را برملا کرده و نشان دادند این رژیم اصلاح‌پذیر نیست و اصلاح از درون نظام یک سراب است.

مجاهدین سراب اصلاحات را آزمودند 

بعد از چهل سال هنوز برخی مدعیان قلابی اصلاحات، هنوز برای فریب افکار عمومی دم از اصلاحات می‌زنند. برخی نیز درصدد آن هستند که از طریق یک رفراندوم استبداد قهار دینی را کنار بزنند؛ حال آن که مردم ایران در قیام دی ۹۶ با شعار «دیگه تمومه ماجرا» پایان این نوع فریبکاریها و آب به آسیاب نظام ولایت فقیه ریختن‌ها را برملا کرده و نشان دادند این رژیم اصلاح‌پذیر نیست و اصلاح از درون نظام یک سراب است. این هزاران بار آزموده شده را مجاهدین بودند که برای نخستین بار آزمودند. آنها درست یک سال پس از انقلاب ضدسلطنتی خواستند با کار سیاسی روشنگرانه مانع از شکل‌گیری «سلطنت مطلقهٔ ولایت فقیه» شوند. به همین منظور وارد انتخابات مجلس شدند.

تجربه اولین انتخابات مجلس در نوشته‌های مسعود رجوی

مسعود رجوی در سلسله آموزش‌های «استراتژی قیام و سرنگونی» می‌نویسد:

«با توجه به تجربه انتخابات خبرگان، تجربه رفراندم قانون اساسی و تجربه انتخابات ریاست‌جمهوری و با توجه به تبلیغات و جعلیات جنون‌آمیز خمینی و حزبش(حزب جمهوری اسلامی) علیه مجاهدین، امیدی به برگزاری انتخابات سالم و آزاد مجلس نبود؛ با این همه تصمیم به شرکت و فعالیت همه‌جانبه گرفتیم.
هدف ادامه دادن به فضای مسالمت و پرهیز از جنگ و خونریزی بود. اگر هم خمینی تقلب نمی‌کرد و نتیجهٔ انتخابات را می‌پذیرفت، نور علی نور بود! آن وقت می‌شد باز هم به اصلاح رژیم ولایت فقیه چشم دوخت».

اما خمینی که می‌دانست حتی اگر پای یک مجاهد به مجلس او باز شود، نخواهد توانست قوانین مورد نظر خود را در آن مجلس بگذراند، تصمیم گرفت، حتی از ورود یک مجاهد به مجلس دست‌چین و فرمایشی خود جلوگیری نماید.

مسعود رجوی در سلسله آموزش‌های «استراتژی قیام و سرنگونی» با اشاره به اولین انتخابات مجلس شورای ملی می‌نویسد:

«به نظر می‌رسید خمینی یقین داشت که در صورت اصلاح شدن رژیم و برگزاری انتخابات آزاد دیگر جایی برای ولایت فقیه باقی نمی‌ماند.

چنین بود که در جریان انتخابات مجلس هم تا توانستند از مجاهدین گرفتند و زدند و زندانی کردند. لوموند در همان زمان گزارش کرد که بیش از ۲۵۰۰تن از هواداران مجاهدین در دور اول انتخابات مضروب و مجروح شدند و نمایندگان مجاهدین که قصد نظارت بر جریان رأی‌گیری داشتند با ضرب ‌و شتم از حوزه‌ها اخراج و حتی بازداشت شدند... همهٔ کسانی که آن ایام را به‌خاطر دارند،‌ می‌دانند که به هنگام اعلام نتایج انتخابات مجلس از رادیو و تلویزیون دولتی، در ۲روز اول، اسم من و تعدادی دیگر از مجاهدین در صدر لیست دارندگان آراء در تهران خوانده می‌شد اما بعد از ۲روز صحنه بالکل چرخید و ما به انتهای لیست رفتیم».