از وصیت امام صادق (ع) به عبدالله بن جندب:
و اذا صمت فلا تغتب احداً، و لا تلبسوا صیامکم بظلمٍ، و لاتکن کالّذی یصوم رئاءالنّاس، مغبرهً وجوههم، شعثهً رئوسهم، یابسهً افواههم لکی یعلم النّاس آنهم صیّامی.
هرگاه که روزه می‌گیری در غیاب کسی عیب‌جویی مکن، هرگز روزه خود را با برقراری ستم و سرکوب آلوده مکن، مثل آنانی نباش که برای ریاکاری و ظاهر نمایی در برابر مردم روزه می‌گیرند که با سر و روی غبار آلود و ژولیده و دهانهای کف کرده می‌خواهند به مردم نشان دهند که از روزه دارانند (آیا آخوندهای دجال حاکم و دار و دسته آنها مصداقهای بارز این گفته‌امام نیستند؟!).
و اذا صمت فلا تغتب احداً، و لا تلبسوا صیامکم بظلمٍ، و لاتکن کالّذی یصوم رئاءالنّاس، مغبرهً وجوههم، شعثهً رئوسهم، یابسهً افواههم لکی یعلم النّاس آنهم صیّامی.
هرگاه که روزه می‌گیری در غیاب کسی عیب‌جویی مکن، هرگز روزه خود را با برقراری ستم و سرکوب آلوده مکن، مثل آنانی نباش که برای ریاکاری و ظاهر نمایی در برابر مردم روزه می‌گیرند که با سر و روی غبار آلود و ژولیده و دهانهای کف کرده می‌خواهند به مردم نشان دهند که از روزه دارانند (آیا آخوندهای دجال حاکم و دار و دسته آنها مصداقهای بارز این گفته‌امام نیستند؟!).
