یک رؤیای شیرین در دنیای تلخ
۸اکتبر روز جهانی کودک است. این روز نیز هم‌چون بسیاری گرامی‌داشت‌های زندگی بشر، از پس رویدادی مهم نامگذاری شده است. بعد از جنگ جهانی دوم که در آن میلیون‌ها انسان از جمله هزاران کودک معصوم و آرزومند به کام مرگ کشانده شدند، سازمان ملل برای حمایت از کودکان، سازمان «یونیسف» (United Nations International Childrens Emergency Fund) را تأسیس کرد. این رویداد در ۸اکتبر سال ۱۹۵۳ بود. از آن پس روز ۸اکتبر برابر با ۱۶مهر «روز جهانی کودک» نام گرفت.
یونیسف اعلام کرده بود که برای بهبود زندگی، تحصیل، رفاه، آسایش و پیشرفت کودکان، کافیست هزینه ۶هفته از تسلیحات جهان صرف رسیدگی به کودکان شود. در مقدمه کنوانسیون «حقوق کودک» هم نوشته شده است:
«کودک باید در فضایی سرشار از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود».
روز جهانی کودک
قربانیان اصلی دیکتاتوری و فقر
در جهان کنونی ما که جنگ و دیکتاتوری بر بخشی از آن سایه افکنده است، کودکان قربانیان اصلی این نامرادی‌های حیات بشری هستند. آن‌قدر که گویی مصوبه سازمان ملل و حقوق پیش‌بینی شده کودک در مقدمه کنواسیون وابسته به یونیسف، هیچ جایی و نشانی در زندگی ندارند.
کودکان هیچ نقشی در ساختن جهانی که در آن زندگی می‌کنند، ندارند؛ اما رنج‌ها و مرارت‌های سرسخت زندگی در دنیای سیاست‌زده، ترویج بنیادگرایی، سرکوب فرهنگی و جنسیتی و مهاجرتها و پناهندگی‌های تحمیل شده به کودکان دنیای پیش رویشان را تیره جلوه می‌دهد.
با همه این رنج‌ها و نامرادی‌ها، کودکان سرشار از رؤیاهای خوشایند و شیفته جلوه‌های زیبای زندگی‌اند. آنها حتی در سایه جنگ هم بازی و شادمانی و با هم بودن را مرهمی بر جراحت‌هایی می‌نمایند که بزرگسالان بر آنها تحمیل کرده و می‌کنند.
یونیسف، صندوق کودکان ملل متحد، با رعایت ۵اولویت اساسی (بقاء و رشد کودکان ـ آموزش و تحصیلات پایه ـ برابری جنسی ـ حفاظت از کودکان در برابر خشونت، سوء‌استفاده و تجاوز ـ مصونیت در قبال ایدز) وضعیت کودکان در جهان را پیگیری می‌کند. اما مقایسه شاخص‌های پنج‌گانه یونیسف، با وضعیت رقت‌بار کودکان تحت حاکمیت آخوندی کافی است که شرایط فاجعه‌بار اکثریت میلیونی کودکان در میهن ما را نشان دهد.
کودک ایران در آینه روز جهانی کودک
وقتی از کودک در جهان صحبت می‌کنیم و می‌نویسیم، گویی رنج و محرومیت و دلتنگی‌های مشترک کودکان کشورهای جهان را روایت می‌کنیم؛ اما هنگامی که به کودکان ایران می‌رسیم، این رنج و محرومیت و دلتنگی، دیگر به یک میزان با دیگر کودکان جهان مشترک نیست. دیکتاتوری مذهبی و آپارتاید دینی چیزی به‌نام حقوق کودک باقی نگذاشته است. تیغ چنین استبدادی اساساً بر گلوی «زندگی» و جلوه‌های زیبای آن گذاشته شده است.
برای کودک ایران، جلوه‌های زیبای زندگی و «فضای سرشار از خوشبختی» را رؤیا و حسرت کرده‌اند. کودکی‌های کودک ایران در این رژیم با جبهه‌های جنگ و روی میدان‌های مین آغاز شد، بسیاری‌شان در زندان‌ها به‌دنیا آمدند، هزاران‌شان در زیر هیولای فقر، ترک‌تحصیل کرده‌اند، هزاران‌شان دست‌فروشی می‌کنند تا نانی به کف آرند، خیل کودکان‌اند که در کوره‌پزخانه‌ها کار طاقت‌فرسا را تاب می‌آورند، خیل کودکان‌اند که دیو اعتیاد به دام‌شان کشانده و کودکی و رؤیاپروری و بازی و دوستان محله و گشت و گذار و درس و لطافت‌های آرزوهایشان را تباه نموده است.
کودک آرزومند و معصوم ایرانی از همان اوان کودکی، سهمی از آینده برایش متصور نیست. نظام ولایت فقیه که تمام سرمایه‌های ملی مردم ایران‌زمین را صرف سرکوب و ترور و کشتار مردم کشورهای منطقه کرده، شرایطی را به‌وجود آورده که کودکان این میهن از همان کودکی تماشاگر سرنوشت خود در آینه وضعیت وخیم و فقیرانه پدر، مادر بزرگ، مادر و خواهرانش باشند.
آخوندهای حاکم از همان ابتدای تأسیس این نظام شیطانی با فرستادن ده‌ها هزار کودک به‌عنوان سرباز یک‌بارمصرف به جبهه‌های جنگ ضدمیهنی، اجرای احکام ارتجاعی از جمله ازدواج اجباری کودکان، مجازات قرون‌وسطایی اعدام کودکان، شکنجه کودکان در مقابل چشمان والدین و بالعکس جهت به تسلیم کشاندن آنها و ده‌ها اقدام دیگر از این دست برای هیچ‌کس جای تردید باقی نگذاشته‌اند که نسبت به موضوع کودکان چگونه می‌اندیشند؛ اقداماتی که رژیم کماکان با نادیده گرفتن قوانین شناخته‌شده بین‌المللی و مخالفت یک‌پارچه مجامع حقوق‌بشری با نقض آنها در ایران به آن ادامه می‌دهد.
پدیده‌های نحس یک حکومت شوم
در «روز جهانی کودک»، کودک ایران را با اصطلاحات و پدیده‌هایی چون «کودکان کار»، «کودکان خیابانی»، «کودکان محروم از تحصیل»، «کودکان معتاد»، «کودکان بی‌سرپرست»، «کودکان پیش‌فروش»، «کودکان کولبر»، «کودک‌آزاری» و... در ادبیات جدید سیاسی و اجتماعیِ ناشی از حاکمیت ولایت فقیه می‌شناسیم!
ضرورت اصلی در روز جهانی کودک
تردیدی نیست که علت اصلی وضعیت اسفناک کودکان در میهن ما وجود حاکمیت تبهکاری است که همه سرمایه‌های ملی را در چنگال خود گرفته و جز فساد و غارت به چیز دیگری نمی‌اندیشند. بنابراین ضروری‌ترین اقدام و مناسب‌ترین شیوه برای گرامی‌داشت روز جهانی کودک در ایران همانا سرنگونی عاجل و برچیدن تام و تمام بساط رژیم آخوندی است؛ وظیفه‌ای که مردم و جوانان شورشگر آن‌را وجهه همت خود قرار داده و مجدانه به آن مشغولند. اعتراضات دانش‌آموزان در قیام سراسری ۱۴۰۱ نشان داد که کودکان ایران سرشار از پتانسیل تغییر هستند و برای آن آماده هر فداکاری می‌باشند. بسیاری از کشته‌شدگان این قیام را کودکانی تشکیل داده‌اند که تنها راه رسیدن به شادی و بهروزی را در سرنگونی حاکمیت کودک‌کش آخوندی می‌دانند.
دیری نمی‌پاید که با تحقق این مهم شادی و بهروزی کودکان در سراسر وطن ما تضمین شده و روز جهانی کودک معنای واقعی خود را پیدا خواهد کرد.
برای آشنایی با وضعیت کودکان در ایران بیشتر بخوانید:
کودکان؛ معصومیت پرپر شده - سوء تغذیه کودکان
کودکان؛ معصومیت پرپر شده - محرومان از تحصیل
کودکان؛ معصومیت پرپر شده - کودکان کار
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- کودکان متکدی
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- قربانیان جنگ
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- خودکشی کودکان
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- ازدواج‌های اجباری
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- قربانیان اعتیاد
کودکان؛ معصومیت پرپر شده- کودکان اعدام
